Ο μαύρος πάνθηρας ή αλλιώτικα η μαύρη λάμψη, που διέπρεψε με τα χρώματα της Ανόρθωσης και αποτελεί ένα από τους πιο αγαπητούς ποδοσφαιριστές που φόρεσαν τη φανέλα της ομάδας, ο τεράστιος Μάικ Ομπίκου γιορτάζει σήμερα τα 48 του χρόνια.
Για τους μικρούς το όνομα του μπορεί να μην λέει πολλά αλλά σίγουρα για τους πιο μεγάλους το όνομα του Νιγηριανού Μάικ Ομπίκου λέει πολλά, πάρα πολλά και σίγουρα τον ενθυμούνται με χαμόγελο στα χείλη.
Σαν σήμερα πριν 48 χρόνια στη Νιγηρία γεννήθηκε ο αγαπητός στον κόσμο της Ανόρθωσης Μάικ Ομπίκου! Οι δρόμοι του με την Ανόρθωση συναντήθηκαν για πρώτη φορά τον Ιούλιο του 1989, όταν μαζί με τον συμπατριώτη του Φρανκ Ντάνιελ απετέλεσαν τους εκλεκτούς του Λάκη Πετρόπουλου για τις δύο θέσεις ξένων που δικαιούμασταν.
Στα χρόνια της αναγέννησης του Φοίνικα ο Ομπίκου ήταν εκ των πρωτοστατών. Το εκρηκτικό ταμπεραμέντο σε συνδυασμό με το ταλέντο του σαγήνευαν τον κόσμο της Ανόρθωσης που τον λάτρεψε παράφορα.
Στην Ανόρθωση, στο πρώτο του πέρασμα παρέμεινε για τρία χρόνια, σημειώνοντας 33 τέρματα, που ωστόσο δεν αποδείχθηκαν αρκετά να οδηγήσουν την ομάδα μας στην κατάκτηση κάποιου τροπαίου. Την περίοδο 1991-92 μαζί με τον Κετσπάγια, συνθέτουν ένα αχτύπητο δίδυμο στον αγωνιστικό χώρο. Πραγματοποιεί εκπληκτική χρονιά και τον Ιούνιο του 1992 μεταγράφεται στην Ολλανδική Φέγιενορτ έναντι 400.000 δολλαρίων!
Η φήμη του και τα επιτεύγματα του συνεχίστηκαν και στην Ολλανδία. Το 1995 με δικό του τέρμα απέναντι στον τότε πρωταθλητή Ευρώπης Άγιαξ, χάρισε στη Φέγιενορντ τον τίτλο του κυπέλλου. Το 1996-97 ήταν εκ των πρωταγωνιστών στην πορεία της Μαγιόρκα για άνοδο στα σαλόνια της Primera Division, ενώ έγινε γνωστός μέχρι και την Ιαπωνία με τα χρώματα της Avispa. Με την εθνική του, ο Ομπίκου βρέθηκε μέχρι και την προ-επιλογή του Μουντιάλ του 1994.
Το καλοκαίρι του 1999 ο Κίκης Κωνσταντίνου κάνει την υπέρβαση και ντύνει ξανά στα κυανόλευκα το μαύρο διαμάντι. Το ξεκίνημα της «μαύρης λάμψης» εντυπωσιακό, καθώς με τρία δικά του γκολ η Ανόρθωση αποκλείει την Σλόβαν Μπρατισλάβας και περνά στον γ΄προκριματικό γύρο του Champions League όπου αποκλείστηκε από την Χέρτα Βερολίνου.
Στο πρωτάθλημα το ξεκίνημα του εξίσου εντυπωσιακό, ωστόσο στη συνέχεια δεν κατάφερε παρά μόνο σε μεμονωμένες περιπτώσεις να δικαιολογήσει τη φήμη του. Παρά τα 14 τέρματα που πέτυχε – τα πέντε σε ματς με την ΑΕΛ – η Ανόρθωση αποφασίζει να μην ενεργοποιήσει το όψιον ανανέωσης, έτσι τον Μάρτιο του 2000 έκλεισε οριστικά το κεφάλαιο Ομπίκου στην Ανόρθωση.
Αναμφίβολα από τον Ομπίκου έχουμε να θυμόμαστε πάρα πολλά. Ποιός μπορεί άλλωστε να ξεχάσει το γκολ του που πανηγύρισε πριν περάσει η μπάλα τη γραμμή στο λασπωμένο Αμμόχωστος απέναντι στην Σαλαμίνα; Ποιός δεν θυμάται το γκολ που έριξε στο βάλτο του Μακαρείου κόντρα στην Ομόνοια και η ομάδα μας πήρε τη νίκη μέσα στην Λευκωσία μετά από δεκαετίες; Η κόντρα του με τους αμυντικούς του Απόλλωνα διαχρονική, το 1992 έπεσε θύμα της πρόκλησης και αποβλήθηκε αφήνοντας έτσι την ομάδα μας με 10 από το 11’. Τα γκολ του απέναντι στην Σλόβαν ιστορικά, όσο και η αλήστου μνήμης κεφαλιά στο «Γ» της εστίας του Γιαλλούρη στο Τσίρειο το 1999.
Ο Ομπίκου ζει μόνιμα στην Ολλανδία και συνεχίζει τα ασχολείται με το ποδόσφαιρο. Παλαιότερα εργάστηκε στα τμήματα υποδομής της Sparta Roterdam και πλέον είναι επικεφαλής προπονητής σε αυτά της Φέγιενορντ. Κάνει ταξίδια όπου λειτουργούν τμήματα υποδομής της Ολλανδικής ομάδας και τους διδάσκει τον τρόπο λειτουργία που πρέπει να αντιμετωπίζουν το ποδόσφαιρο, σύμφωνα με τα πρότυπα της Ολλανδικής ομάδας. Παράλληλα είναι υπεύθυνος για την αναζήτηση ταλέντων στην Αφρική και κυρίως στη Νιγηρία για λογαριασμό της Ολλανδικής ομάδας.
