Η γενική εντύπωση από όλα σχεδόν τα ρεπορτάζ είναι ότι οι δυο ομάδες την Κυριακή είχαν από ένα ημίχρονο και αυτό αντανακλάται και στη μάχη της τακτικής. Ο Ζόρζε Κόστα φάνηκε πιο διαβασμένος στο πρώτο ημίχρονο, ενώ οι αλλαγές του Χριστοφόρου στο δεύτερο ημίχρονο –σε συνδυασμό με την γενική καθίζηση της δικής μας ομάδας– έδωσαν στον αντίπαλο τον έλεγχο του παιχνιδιού.
Α’ ημίχρονο
Οι δύο ομάδες παρατάχθηκαν με σχετικά παρόμοιο σχήμα (4-3-3) αλλά η κάθε ομάδα με τη δική της παραλλαγή. Όπως φαίνεται στο διάγραμμα, η Ανόρθωση έπαιξε με τον Μάκο μπροστά από την αμυντική τετράδα, τον Αλέξα σε ένα νέο ρόλο πιο προωθημένο με εντολές να κλίνει προς τα δεξιά να βοηθά τον Κάλβο και να μπαίνει περιοχή ερχόμενος κρυφά από τη δεύτερη γραμμή (χαρακτηριστική η ευκαιρία που έχασε προ του τέρματος στο 14’). Ο Γκονζάλο έπαιξε λίγο πιο μπροστά από τον Αλέξα στα αριστερά ενώ Κάλβο και Φοφανά πλαισίωναν τον Κολαούτι στην επίθεση δεξιά και αριστερά αντίστοιχα, αλλάζοντας σε κάποιες περιπτώσεις θέσεις μεταξύ τους. Το 4-3-3 μετατρεπόταν σε 4-5-1 όταν η ομάδα αμυνόταν, με τους 2 ακραίους επιθετικούς μας να δίνουν σημαντικές βοήθειες στα μπακ στο πρώτο ημίχρονο.
Ο Απόλλωνας παρατάχθηκε με Χαμντανί και Γκουγιόν ως αμυντικά χαφ, τον Μεριέμ πιο προωθημένο, τον Σανγκόι δεξιά και τον Ρομπέρ αριστερά της επίθεσης (κορυφή ο Γκαρσία).
The Costa Plan
Η ομάδα μας είχε το πάνω χέρι στο πρώτο ημίχρονο λόγω του έντονου πρέσινγκ που έβαζε ψηλά στον Απόλλωνα, αποτέλεσμα της εξαιρετικής πειθαρχίας που έδειξαν στο πλάνο του Κόστα κυρίως οι Κάλβο, Φοφανά και Γκαρσία. Μπορεί ο Σανγκόι να είναι το αστέρι το Λεμεσιανών, όμως ο εγκέφαλος της ομάδας και ο παίκτης από τον οποίο περνά όλο το παιχνίδι τους είναι ο Χαμντανί. Γι’αυτό το λόγο ‘θυσιάστηκε’ ο Γκονζάλο Γκαρσία. Ο Ουρουγουανός μπορεί να μην έβγαλε μάτια στα δύο πρώτα αυτά ματς αλλά έκανε πολλή αθόρυβη δουλειά. Όπως πολύ σωστά διέγνωσε ο Ζόρζε Κόστα, το ασφυκτικό πρέσινγκ πάνω στο Μαροκινό απέδωσε καρπούς, περιορίζοντας τις επιθετικές επιλογές του αντιπάλου και βγάζοντας τη δική μας ομάδα σε αντεπιθέσεις απέναντι σε ανοργάνωτη άμυνα. Χαρακτηριστική φάση του 27’, όπου ο Γκαρσία με την υποστήριξη των Φοφανά κ Κολαούτι κέρδισε τη μπάλα από τον Χαμντανί και η ομάδα βγήκε μπροστά με αριθμητική υπεροπλία. Αν ο Αλέξα στη συγκεκριμένη φάση επέλεγε τη διαγώνια πάσα στον Κάλβο αντί το σουτ θα ήμασταν πολύ κοντά σε ένα άλλο γκολ.
Πέραν του πρέσινγκ, ο Μάκος λειτουργούσε σχεδόν άψογα σαν ασπίδα μπροστά από Ζόρζε και Παβίσεβιτς, ενώ ο Άντιτς περιόρισε σχετικά εύκολα τον Σανγκόι στα δεξιά. Ο Τζ. Δημητρίου από την άλλη είχε ένα σχετικά εύκολο ημίχρονο απέναντι στο Ρομπέρ, κάτι που του έδωσε τη δυνατότητα να προωθείται για να υποστηρίζει τον Κάλβο απέναντι στον Βασιλείου.
B’ ημίχρονο
Στο δεύτερο ημίχρονο άλλαξαν άρδην τα δεδομένα. Οι παίκτες μας παρουσιάστηκαν σχεδόν αγνώριστοι. Έχοντας και το αβαντάζ του 2-0, σίγουρα δεν περιμέναμε να συνεχίσουν το πρέσινγκ στους τρελούς ρυθμούς του πρώτου ημιχρόνου, όμως η προφανής κούραση που έδειξαν κάποιοι παίκτες από την αρχή κιόλας της επανάληψης δημιουργεί ερωτηματικά. Πρέπει όμως να πιστώσουμε και τον αντίπαλο προπονητή, αφού με τις αλλαγές του κατάφερε να μας ανησυχήσει αμυντικά. Η πρώτη ήταν η αντικατάσταση του Ρομπέρ από τον Παπουλή, κίνηση η οποία έφερε και τη μετατόπιση του Σανγκόι από δεξιά στα αριστερά, όπου μπορούσε να συγκλίνει και να χρησιμοποιήσει το πολύ καλό δεξί του πόδι, κάτι που έπραξε δύο τουλάχιστον φορές αλλά με τον Βαλβέρντ να καταφέρνει να αποκρούει εξαιρετικά και στις δύο. Ο Παπουλής πήρε τη θέση του Σανγκόι στα δεξιά και απέναντι στον καταβεβλημένο ή/και τραυματισμένο Άντιτς μας δημιούργησε πολλά προβλήματα με την ταχύτητα του. Η πιο σημαντική διαφορά με το πρώτο ημίχρονο όμως ήταν το ότι μη έχοντας τις δυνάμεις να ασκήσουμε την κατάλληλη πίεση στον Χαμντανί ο άσος του Απόλλωνα απελευθερώθηκε και ήλεγχε σχεδόν απόλυτα το ρυθμό του παιχνιδιού, ακόμα και μετά το 3-1.
Αντίδραση Κόστα
Ο Ζόρζε Κόστα βλέποντας τον κίνδυνο έκανε δύο αλλαγές. Έβγαλε τον εξουθενωμένο Κάλβο (του οποίου το λάθος οδήγησε στο κόρνερ από το οποίο προήλθε το γκολ του Απόλλωνα) βάζοντας στη θέση του τον Αβραάμ στα αριστερά. Ο Κύπριος χαφ δεν ήταν καλός –έστω και αν αυτή τη φορά έπαιξε στη φυσική του θέση– βρίσκοντας τα σκούρα απέναντι στον άπειρο Στυλιανού. Παρ’όλ’αυτά, το ότι ήταν φρέσκος και μπορούσε να κρατήσει μπάλα και να επιτεθεί έδωσε σημαντικές ανάσες στην άμυνα μας, ενώ στην μόνη ίσως θετική επιθετική του ενέργεια κέρδισε το κόρνερ από το οποίο σκοράραμε το τρίτο μας γκολ. Η άλλη κίνηση του Κόστα αφορούσε την αλλαγή του τραυματία Μάκου με τον Οχαγιόν. Αυτό έφερε τη μετατόπιση του Αλέξα στη γνωστή του θέση του αμυντικού χαφ, με τον Ισραηλινό να αγωνίζεται πιο προωθημένος και να έχει και αυτός τη δική του συμβολή με το σωστό κράτημα της μπάλας.
Διάγνωση
Άλλο ένα πολύ καλό κοουτσάρισμα από τον Κόστα που –μαζί με τον οίστρο του Κολαούτι– οδήγησε την ομάδα στο τρίποντο. Ο Πορτογάλος φάνηκε πιο διαβασμένος από τον αντίπαλο προπονητή, αποτέλεσμα που μας έδωσε ένα σημαντικό προβάδισμα, ενώ οι δύο αλλαγές που έκανε όταν η ομάδα παρέπαιε έφεραν το καθοριστικό τρίτο γκολ (ο Αβραάμ κέρδισε το κόρνερ, ο Οχαγιόν το εκτέλεσε).
