Τέσσερις μόλις μέρες μετά την ήττα που σήμανε και την απώλεια του τίτλου,η φουτσαλική Ανόρθωση έχει κάθε δικαίωμα να αισθάνεται περήφανη για τα πεπραγμένα της διετίας και να ατενίζει με αισιοδοξία το μέλλον. Σε ένα παιχνίδι που κανείς δεν μπορεί να κατηγορίσει τους φουτσαλιστές μας για έλλειψη πάθους, οι λεπτομέρειες στέρησαν από την Ανόρθωση τον πρώτο της τίτλο με τα συμπεράσματα να αποτελούν φάρο για το μέλλον.
Πριν από την έναρξη του αγώνα μπορούσε κανείς να αντικρίσει στα μάτια όλης της ομάδας τη θέληση για διάκριση, ωστόσο το γρήγορο γκολ σε συνάρτηση με τη καλή αμυντική διάταξη των γηπεδούχων, δυσκόλεψε πολύ τις προσπάθειές μας. Ακόμα και υπό αυτές τις περιστάσεις οι φουτσαλιστές μας βρήκαν τον τρόπο να φέρουν το παιχνίδι στα ίσα και να φλερτάρουν με το προβάδισμα τουλάχιστον δύο φορές πριν τη λήξη του πρώτου ημιχρόνου. Η έναρξη του δεύτερου ημιχρόνου ήταν ενθαρρυντική ωστόσο το γκολ των γηπεδούχων κόντρα στη ροή του αγώνα στο 36ο λεπτό, αποδείχθηκε καθοριστικής σημασίας.
Από αγωνιστικής άποψης, μακράν κορυφαίος ήταν ο Παύλος Φώκου στην καλύτερη του φετινή εμφάνιση με την κυανόλευκη φανέλα, με τον Φάνο Χαρή να ακολουθεί σε απόδοση όντας ο σκόρερ του μοναδικού γκολ. Από εκεί και πέρα, κάποια παιδιά που τράβηξαν κουπί κατά τη διάρκεια της χρονιάς έδειξαν έλλειψη φρεσκάδας, ενώ το rotation δεν είχε την ίδια επιτυχία με αυτήν του προηγούμενου αγώνα απέναντι στον Ονήσιλλο. Ιδιαίτερα οι κινήσεις και το ρίσκο από το πάγκο μετά το 40ο λεπτό δεν βοήθησαν ή δεν έγιναν στο σωστό χρονικό σημείο, με αποτέλεσμα το σε βάρος μας σκορ να μεγαλώσει.
Παρόλα αυτά η μαγκιά φαίνεται στη διαχείριση των ηττών και αυτό ακριβώς οφείλουν να πράξουν όλοι οι συντελεστές του φουτσαλικού τμήματος. Άλλωστε την νέα χρονιά οι απαιτήσεις ανεβαίνουν κατακόρυφα και θα χρειαστούν τολμηρές αποφάσεις και ανοίγματα προκειμένου να υπάρξει αφενός μεν μια αξιοπρεπή παρουσία στα σαλόνια, αφετέρου σταθεροποίηση στην κατηγορία των μεγάλων.
