Αναμφίβολα, αυτό που ξεχωρίζει στη φετινή Ανόρθωση, είναι η μεσοεπιθετική τετράδα. Μπορεί να μην κρατά μπάλα για μεγάλα χρονικά διαστήματα μέσα στο παιχνίδι, αλλά η αλήθεια είναι πώς όταν το κάνει… ζωγραφίζει!
Βέβαια, θα πρέπει να λάβει κάποιος υπόψιν τη δυναμικότητα των αντιπάλων που κλήθηκε η ομάδα μας να αντιμετωπίσει μέχρι τώρα. Τόσο στην Ευρώπη, όσο και στην Κύπρο, οι αντίπαλοι ήταν υποδεέστεροι, κάτι που έδινε την ευχέρεια στον Ισραηλίτη προπονητή να “φορτώνει” 4 άτομα στη μεσοεπιθετική του γραμμή. Ακόμα και τότε όμως, υπήρξαν παιχνίδια που επέλεξε να μην το κάνει. Τόσο στο παιχνίδι-εφιάλτη με την Ντίλα, όσο και στο παιχνίδι με τη Δόξα, ο Σπαντάτσιο αν και ήταν στον αγωνιστικό χώρο, ξεκίνησε μακρυά από τον άξονα. Στο μεν πρώτο παρέμεινε εκεί μέχρι μερικά λεπτά πριν τη διακοπή, στο δε δεύτερο γρήγορα επέστρεψε στη φυσική του θέση.
Το ερώτημα είναι, πώς θα επιλέξει να διαχειριστεί ο τεχνικός μας τα παιχνίδια που ακολουθούν, στα οποία ο δείκτης δυσκολίας είναι σαφώς αυξημένος, με το περιθώριο για απώλειες περιορισμένο, ελέω Παραλιμνίου. Η κατά πολλούς έκπληξη, θα είναι να μείνει ο Σπαντάτσιο στον πάγκο. Είναι παίχτης με αντίληψη του χώρου κι ως εκ τούτου διαθέτει καίρια κάθετη πάσα και βοηθά τα μέγιστα στις αντεπιθέσεις. Ωστόσο, είναι παραδεκτό πως όταν μαρκαριστεί στενά, το κέντρο μας ασφυκτιά. Επιπλέον, ενόσω παίζουμε χωρίς τη μπάλα, η χρησιμότητά του στο γήπεδο πέφτει κατακόρυφα. Τον “αντι-Σπαντάτσιο” ρόλο θα μπορούσαν να αναλάβουν είτε ο Λαμπάν, είτε ο Οχαγιόν, με τον πρώτο να συγκεντρώνει περισσότερες πιθανότητες. Ο Γάλλος δεν θέλει ιδιαίτερες συστάσεις, ούτε για το πάθος, ούτε για τα τρεξίματα του μέσα στο παιχνίδι, σε όλο το 90λεπτο…
Το ενδεχόμενο να δούμε εκ νέου το Σπαντάτσιο σε ρόλο δεξιού ή αριστερού χαφ, είναι μάλλον απομακρυσμένο. Παρόντων των Λαμπόρδε και Κάλβο, οι δυο θέσεις εκατέρωθεν του Ρέζεκ πρέπει να θεωρούνται “καπαρωμένες” από τους δυο βιρτουόζους της μπάλας. Στον πάγκο βέβαια, ως εναλλακτική επιλογή υπάρχει μόνο ο Οκκάς, συνεπώς δεν θα ήταν απίθανο ο Σπαντάτσιο να λάβει κάποια λεπτά συμμετοχής στις προαναφερθείσες θέσεις, ή ακόμα και ο Λαμπάν.
Ο Ρόνι Λεύι λοιπόν, καλείται να βρει την απαραίτητη ισορροπία, ώστε η ομάδα να αντεπεξέλθει στους δύσκολους αγώνες που έρχονται, με το μέγιστο κέρδος. Από τη μια θα χρειαστεί περισσότερη συγκέντρωση στην άμυνα και ικανότητα μεγαλύτερης αναχαίτισης στο κέντρο. Οι στιγμές στις αρχές του δευτέρου ημιχρόνου με την Αλκή ήταν δύσκολες και σίγουρα το τεχνικό επιτελείο κράτησε σημειώσεις για πράγματα που δεν θέλει να ξαναδεί. Από την άλλη, θα πρέπει να κυκλοφορήσει η μπάλα στα δικά μας πόδια και να επιβληθούμε των αντιπάλων, προκειμένου να φτάσουμε ορθόδοξα στην απέναντι εστία και να φτιάξουμε τις προϋποθέσεις για γκολ.
Σε τέτοια παιχνίδια, όπως αυτά που ακολουθούν, κακά τα ψέματα, σχεδόν κανείς δεν νοιάζεται για την απόδοση. Μοναδικό ζητούμενο είναι η νίκη και οι τρεις βαθμοί, που θα επουλώσουν κάποιες πληγές από τον πληγωμένο εγωισμό του Ανορθωσιάτη, ενώ θα τον ωθήσουν να επιστρέψει στο γήπεδο. Όπως κι αν καταφέρει ο κ. Λεύι να πάρει τους έξι βαθμούς, κανείς δεν πρόκειται να παραπονεθεί!
Αλιγάτορας