Στο πρόσφατο παρελθόν ο Ισραηλινός προπονητής κατηγορήθηκε για εμμονές και προσκόλληση στο 4-2-3-1 ανεξαρτήτως αντιπάλου. Την φετινή χρονιά παρατηρούμε τόσο μια ευελιξία ως προς το σχήμα που αγωνίζεται η ομάδα, όσο και στις θέσεις και ευκαιρίες που παίρνουν ποδοσφαιριστές.
Αυτό που ξεκίνησε ο Όγιος και συνέχισε ο Στόιλοφ, ο Λεβί το έκανε δεδομένο με την προώθηση του Βαλεντίνου Σιέλη στην αρχική ενδεκάδα τουλάχιστον μέχρι και το παιχνίδι με την Αγία Νάπα. Μπορεί οι περιστάσεις με την αποχώρηση του Μποα να τον οδήγησαν στο να ρίξει τον ποδοσφαιριστή στα βαθιά από την μια μέρα στην άλλη, εντούτοις θα μπορούσε κάλλιστα να προβεί σε πιο … συντηρητικές ενέργειες όπως η χρησιμοποίηση του Κόλιν ευθύς εξ’ αρχής.
Ο Τζουλιάνο Σπατάτσιο ήρθε στην ομάδα ως το δεκάρι που ψάχναμε από την φυγή Κικλάντζε με πολύ πετυχημένες και παραγωγικές του εμφανίσεις στην αρχή της χρονιάς. Εκεί που πήγε να πάρει την κατιούσα και θα μπορούσε να αποσυρθεί στον πάγκο, ο Ισραηλινός τράβηξε άσο από το μανίκι του μετατοπίζοντάς τον λίγο πιο πίσω δίνοντας του χώρο και χρόνο να ξεδιπλώσει τις οργανωτικές του αρετές.
Τέλος μέσα στα πλαίσια της ίσης και δίκαιας μεταχείρισης του οπλοστασίου του, ο Λεβί δεν φαίνεται να χαρίζεται ούτε στους συμπατριώτες του αφού τον μεν Ινζάγκι περίμενε με υπομονή μέχρι να πάρει τα πάνω του, τον δε Οχαγιόν έχει αναγνωρίσει ότι είτε δεν είναι σε καλή κατάσταση, είτε δεν μπορεί να προσφέρει τα αναμενόμενα εξού και τον χρησιμοποιεί με μέτρο.
