Εκεί που είχαμε συνηθίσει τον Ρόνι Λέβι να μένει σταθερός στο αγωνιστικό του πλάνο, όποια και να ήταν η συμπεριφορά της ομάδας στον αγωνιστικό χώρο, μας εξέπληξε με το πως έστησε την ομάδα στο χθεσινό παιγνίδι με τον Εθνικό. Βλέποντας ότι στα τελευταία παιγνίδια με τις μικρότερες ομάδες, αντιμετωπίσαμε μεγάλα προβλήματα στην ανάπτυξη και την τελική προσπάθεια, παρέταξε μία ομάδα με σαφείς επιθετικούς προσανατολισμούς και αγωνιζόμενη με μόνο ένα αμυντικό χαφ.
Χρειάστηκε ένα μισάωρο μέχρι να ξυπνήσουν οι ποδοσφαιριστές μας αλλά και να εμπεδώσουν στο γήπεδο τα χαρακτηριστικά του 4-4-2 που αγωνιστήκαμε, αλλά όταν πήραν μπρος οι μηχανές, επιθετικά ήμασταν ασταμάτητοι. Με τον Σπαντάτσιο δίπλα από τον Σκοπελίτη και με τέταρτο επιθετικό στην βασική εντεκάδα, αργήσαμε να βρούμε τα πατήματα μας, αλλά αφυπνισθήκαμε μετά το τέρμα. Εκεί δείξαμε την επιθετική ισχύ της ομάδας μας, όταν σε 15 λεπτά πετύχαμε τρία τέρματα και τελειώσαμε οριστικά το παιγνίδι. Είναι αυτό που λέγαμε, όταν «αμολήσουμε» αυτή την επιθετική ισχύ που έχει η ομάδα μας, μπορεί να σκοτώσει το παιγνίδι με συνοπτικές διαδικασίες.
Εν τέλει, το τέρμα που δεχθήκαμε μας έκανε καλό, καθώς είδαμε την άμεση αντίδραση της Ανόρθωσης, αφού για πρώτη φορά μείναμε πίσω στο σκορ φέτος και ήταν «αναγκαίο κακό» για την συνέχεια του πρωταθλήματος. Είδαμε επίσης τι γίνεται όταν δώσεις το «ελεύθερο» σε αυτούς τους ποδοσφαιριστές να πιέζουν από ψηλά και να επιτίθενται κατά κύματα. Πέντε τέρματα, πολλές ευκαιρίες και πολλές προϋποθέσεις που χάλασαν όμως στην τελική προσπάθεια.
Στο παιγνίδι που ακολουθεί με την ΑΕΚ, το πιθανότερο είναι να επιστρέψουμε στο 4-2-3-1, με Αλέξα και Σκοπελίτη στην μεσαία γραμμή αλλά και τον Κόλιν σαν δεξί μπακ. Δεν είναι τυχαίο που ο Λέβι τον έβαλε σε αυτή την θέση στο χθεσινό παιγνίδι, καθώς ήθελε να του δώσει αγωνιστικά λεπτά σε θέση στην οποία ενδεχομένως να κληθεί να αγωνιστεί στα ντέρμπι που ακολουθούν.
