Επιστολή στο Anorthosis24 – Οι επιστολές που δημοσιεύονται αντιπροσωπεύουν τις προσωπικές απόψεις των συγγραφέων τους και όχι κατ’ ανάγκην του Anorthosis24. Στείλτε μας κι εσείς τη δική σας επιστολή, στο [email protected]
Αγαπητέ Κύριε Πρόεδρε,
Θέλω να πιστεύω ότι ο μοναδικός λόγος που επιλέξατε την οδό της εταιρείας είναι επειδή αυτός είναι ο όρος που σας έχουν βάλει οι διάφοροι ξένοι, μη Ανορθωσιάτες επενδυτές, που θέλουν ανταλλάγματα. Έχω ακόμα ελπίδα ότι ο Ανορθωσιάτης δεν θέλει ανταλλάγματα για να βοηθήσει το Σωματείο του.
Αυτό όμως που μας κάνει όλους σχεδόν αρνητικούς, δεν είναι το ότι δεν αντιλαμβανόμαστε το τι σημαίνει ‘Εταιρεία’, αντιθέτως, είναι επειδή ακριβώς το αντιλαμβανόμαστε, και αντιδρούμε ο καθένας μας με το δικό του, διαφορετικό τρόπο.
Εταιρεία σημαίνει επιχείρηση, που δίνεις και επειδή δίνεις απαιτείς να παίρνεις. Αυτό ακριβώς είναι που καταρρίπτει τα όσα έχουμε μάθει όλοι μας, ανεξαιρέτως, από αυτό το Σωματείο. Σωματείο σημαίνει να έχουν όλοι τον ίδιο στόχο επειδή αυτό νιώθουν σωστό και παλεύουν για αυτό χωρίς ανταλλάγματα..
Οι Εταιρείες σε μαθαίνουν το χρήμα, που στην Καινή Διαθήκη, όχι σε οποιοδήποτε άσχετο βιβλίο, αναφέρεται ότι το χρήμα είναι το πιο φτηνό πράγμα που μας έδωσε ο Θεός, αλλά εμείς αυτή τη στιγμή το κάνουμε να είναι το πιο ακριβό!
Αυτό το Σωματείο είναι 103 χρονών και στέκεται περήφανα ακόμα. Επιβιώνει και μεγαλουργεί γιατί σκοπός και έγνοια του δεν είναι οι πεζές υλικές διακρίσεις.Το Σωματείο αυτό πάλευε για τις διακρίσεις μεν , όχι όμως για να τις κάνει αρχές του δε. Αρχή του ήταν η προσπάθεια για διάκριση. Δεν αντιλήφθηκα πότε αυτή η αρχή αντικαταστάθηκε με τα πρωταθλήματα, τις πρωτιές και τα λεφτά.
Όταν ο πατέρας μου με έφερε για πρώτη φόρα στο Αντώνης Παπαδόπουλος δεν παρέλειψε να μου αναφέρει ποιος ήταν αυτός. Όταν ενδιαφέρθηκα να μάθω για την Ανόρθωση η αρχή του μονολόγου του ήταν “ήταν το σπίτι μου στο Βαρώσι”. Σε όλες, μα όλες τις ιστορίες που μου διηγήθηκε μέχρι σήμερα δεν μου είπε ποτέ τίποτε για τίτλους, πρωταθλήματα ή κύπελλα. Γιατί αυτά ήταν ασήμαντα. Ή τουλάχιστον αυτό κατάλαβα.
Πραγματικά το τι με λυπεί είναι που αυτές οι ιστορίες κινδυνεύουν σήμερα να αντικατασταθούν από μετοχές, ευρώ, χρέη, οφειλές, δάνεια και το πώς ένα Σωματείο που ιδρύθηκε ως Αναγνωστήριο και που μετά κατάφερε να διακριθεί σε τόσους πολλούς τομείς σήμερα καλείται να παλέψει για επιβίωση.
Πρόεδρε, σας παρακαλώ να ανακαλέσετε, έστω και την υστάτη, την απόφαση για σύσταση εταιρείας. Σας το ζητώ με όλη μου την ψυχή. Μην με αναγκάσετε όταν με ρωτήσουν τα παιδιά μου για το Σωματείο μας να τους πω ότι είναι μία Εταιρεία, όπως τόσες άλλες. Όσο παράξενο και να σας φαίνεται, δεν μας ενδιαφέρουν μόνο οι 11 παίχτες πίσω από μια μπάλα και αυτή να μπαίνει στα δίχτυα, ή τα αστεράκια. Μας ενδιαφέρει μόνο η ιδέα που ακούει στο όνομα Ανόρθωσις Αμμοχώστου.
Ξέρω ότι είναι δύσκολο, ξέρω ότι έρχονται κριτήρια, ποινές και τιμωρίες, όμως μην λυγίσετε, αυτό ήθελα να πω και του πατέρα μου, που ακόμα δεν τον έχω συγχωρήσει πλήρως που έφυγε, αν και γνώριζα από πρώτο χέρι ότι δεν θα τον άφηναν να συνεχίσει και ότι βρέθηκε χωρίς επιλογή ειδικά όταν του έριχναν πέτρες όταν κρατούσε την εγγονή του.
Εάν θεωρείτε ότι μπορείτε να βοηθήσετε αυτό το Σωματείο στο μακροπρόθεσμο τότε αφήστε τα πάντα στο πλάι και ανεχτείτε και τις βρισιές και τις πέτρες, όταν και αν έρθουν οι αφαιρέσεις βαθμών και τα προστίματα. Να πηγαίνετε στο γήπεδο με κράνος και πανοπλία αν χρειαστεί, αρκεί να αγαπάτε αυτό το Σωματείο και αυτό θα φανεί. Περηφάνιες, πλέον, δεν χωρούν σε αυτό το Σωματείο.
Πρέπει επιτέλους να εμπιστευτείτε τον κόσμο αυτού του Σωματείου. Δεν είναι αφελής ο κόσμος, απλά θέλει επιτέλους να του δείξετε εμπιστοσύνη.
Εμπιστευτείτε τον και να είστε σίγουρος ότι αν έρθει το ‘πλην’ των βαθμών θα είναι εκεί δίπλα σας.
Όταν νιώθεις ότι ο άλλος σε υποτιμά ή σου δείχνει ότι δεν σε χρειάζεται και ότι θέλει να τα κάνει όλα μόνος του τότε σταματάς να ασχολείσαι και να προσπαθείς, αυτό έπαθε ο κόσμος.
Ο κόσμος δεν απαίτησε ποτέ πρωταθλήματα. Δυστυχώς, μόνο κάποιες διοικήσεις σκέφτονταν έτσι και μας έφεραν εδώ.
Ενδιαφερθήκατε ποτέ να μάθετε τι θα κάνουμε εμείς, ο κόσμος, αν έρθουν αφαιρέσεις βαθμών; Όχι. Απλά κάνετε υποθέσεις λες και είμαστε μισθοφόροι και αν δεν μας αρέσει κάτι θα σηκωστούμε να φύγουμε και να παρατήσουμε το Σωματείο μας.
Όλοι μας έχουμε τη δύναμη να σταθούμε με αξιοπρέπεια έστω και αν φτάσουμε στην τελευταία θέση, ή αν πάμε διαβάθμιση. Εάν αυτή είναι η μοίρα μας, καλώς. Σιγά σιγά όμως θα επανέλθουμε. Όπως έχει ήδη γίνει παλαιότερα. Να ξέρετε πως ότι και να γίνει, εμείς ΠΑΛΙ ΕΔΩ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ.
Απλά χρειαζόμαστε κότσια, υπομονή, ανοχή και αντοχή, και ένας που καλείται να διοικήσει και να ηγηθεί αυτού του Σωματείου πρέπει να έχει αυτές τις αρετές. Δεν είναι μόνο το ‘λέγειν’ και τα ‘λεφτά’. Ουδέποτε ήταν και ουδέποτε θα γίνουν μόνο αυτά οι αρετές μας.
Εξηγείστε μου λοιπόν. Πώς μπορώ εγώ να το πιστεύω αυτό για όλους μας και εσείς να μην μπορείτε να πειστείτε ότι θα αντέξουμε στα χειρότερα, και ότι δεν χρειαζόμαστε κάποια Εταιρεία για να τα βγάλουμε πέρα;
Πρόεδρε όπως είπα και πριν, αυτό που χρειαζόμαστε είναι κότσια, αντοχή, ανοχή και υπομονή. Σας παρακαλώ εμπιστευτείτε μας ότι θα σταθούμε δίπλα σε αυτό το Σωματείο και στα χειρότερα.
Εγώ τολμώ, τι με πέτρες τι με βρισιές, χωρίς λεφτά, να σταθώ και να βρω τον τρόπο όταν πέσω να ανέβω. Και αν μπορώ εγώ, τότε σίγουρα και χωρίς δεύτερη σκέψη, μπορείτε και εσείς.
Άρα, το θέμα είναι ένα, είτε μπορείτε να ηγηθείτε και να σταθείτε πλάι σε αυτό το Σωματείο στα δύσκολα που έρχονται ή απλά προσποιείστε ότι μπορείτε. Στο χέρι σας είναι να μας το δείξετε.
Έλενα Κ. Κούσιου – Χατζηδημητρίου
