Επιτέλους νίκη για την Ανόρθωση η οποία εδώ και δυο μήνες περίπου παραπαίει, έχοντας να επιδείξει δυο νίκες στο παρά πέντε με την Άχνα και στο… συν πέντε με Παραλίμνι.
Απέναντι στη Νέα Σαλαμίνα είδαμε μια βελτιωμένη Μεγάλη Κυρία που έκανε κάτι πολύ σημαντικό: μπήκε στο γήπεδο και επιβλήθηκε από την αρχή. Δεν επέτρεψε στον αντίπαλο να μας κάνει ότι γινόταν τις προηγούμενες αγωνιστικές, όταν ακόμα κι ομάδες της Β΄κατηγορίας αποκτούσαν την αυτοπεποίθηση ότι μπορούν να έχουν κέρδος απέναντί μας.
Η εμφάνιση και η νίκη όμως, δεν προσφέρονται για θριαμβολογίες. Το σχεδόν ταυτόχρονο «αχ» που ακούστηκε στο 0-3 από κόσμο, ποδοσφαιριστές και τεχνική ηγεσία, είναι μια ευκαιρία για βαθιά αναπνοή. Να γεμίσουν τα πνευμόνια με καθαρό αέρα και να αρχίσει ή να συνεχίσει (ότι νομίζει ο καθένας) η σκληρή δουλειά. Το πρωτάθλημα δεν τελείωσε με μια νίκη στη Σαλαμίνα, μπορεί όμως να τελειώσει με μια απώλεια βαθμών στον Άρη.
Ο ΖΚ καλείται να κρατήσει τα θετικά στοιχεία που είδε από κάποιους παίχτες του και να δουλέψει στα αρνητικά που εξακολουθούν να υφίστανται και δεν σκόρπισαν στους πέντε ανέμους με μια νίκη που σε άλλες περιόδους θεωρούνταν… αυτονόητη. Εάν ο κόσμος βλέπει βελτίωση από βδομάδα σε βδομάδα, θα στηρίξει την ομάδα, με όλες τις αγωνιστικές και οικονομικές συνέπειες. Διαφορετικά θα γυρίσει οριστικά την πλάτη, με τις ανάλογες επιπτώσεις.
