Οφείλουμε και αυτή τη βδομάδα να παρατηρήσουμε ότι οι ποδοσφαιριστές μας ανήλθαν στο ύψος των περιστάσεων και ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις ενός δύσκολου αγώνα. Είναι όλοι άξιοι συγχαρητηρίων, ωστόσο φυσιολογικά κάποιοι διακρίθηκαν και ξεχώρισαν περισσότερο. Ας αξιολογήσουμε την απόδοσή τους κατά μονάδα:
Μάθιου Βαλβέρδ: Για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι σταθερός στις αποκρούσεις του, εξαιρετικά αντανακλαστικά και σωστές τοποθετήσεις. Καταλυτική η συνεισφορά του στη νίκη, αφού κράτησε το 2-1 υπέρ μας σε μια περίπτωση και το 3-1 σε δυο τουλάχιστον. Μειονέκτημα μόνο οι κακές εξόδοι του όποτε τις επιχειρεί, με αποτέλεσμα να τον αφήνουν εκτεθειμένο, όπως στη φάση του γκολ του Απόλλωνα. Στη μικρή του περιοχή πρέπει να καταστεί βασιλιάς!
Τζέισον Δημητρίου: Καλός στα αμυντικά του καθήκοντα, αρκετές φορές ανέβηκε για να βοηθήσει στην επίθεση αλλά δεν δημιούργησε ιδιαίτερα προβλήματα με τις σέντρες του. Στο δεύτερο ημίχρονο φάνηκε κι αυτός να ξεμένει από δυνάμεις, κάτι βέβαια φυσιολογικό για το παιδί.
Πάολο Ζόρζε και Σάβο Παβίσεβιτς: Επιλέγουμε να σχολιάσουμε ως δίδυμο τους αμυντικούς μας. Κινήθηκαν σε μέτρια επίπεδα. Στο πρώτο ημίχρονο ήταν σταθεροί δίχως βέβαια να πιεστούν, ενώ στο δεύτερο που πίεσε ο Απόλλωνας είχαν κάποια προβλήματα στην αναχαίτιση των επιθετικών. Στη φάση του γκολ, όπως και σε άλλες 2-3 στημένες φάσεις φάνηκαν να μην ελέγχουν την κατάσταση. Φυσικά ξέρουμε ότι έχουμε αδυναμία στα στημένα, αλλά με το ύψος τους έπρεπε να βοηθούν περισσότερο. Υπάρχει το ελαφρυντικό ότι πρώτη φορά παίζουν μαζί, περιμένουμε όμως στη συνέχεια περισσότερα.
Μάρκο Άντιτς: Αξίζει καταρχάς ένα μεγάλο μπράβο σήμερα, γιατί αν και με πρόβλημα τραυματισμού από το 65′ και μετά, έσφιξε τα δόντια και συνέχισε (λόγω και των ελλείψεων του ρόστερ στη θέση αυτή). Κατά τα άλλα, έκανε ένα πολύ καλό παιχνίδι, κέρβερος στα αμυντικά καθήκοντα, αρκετές βοήθειες στην επίθεση. Μόνο μελανό σημείο (που όπως προαναφέραμε οφείλεται λόγω τραυματισμού), από το 65′ και μετά είχε προβλήματα κάλυψης της αριστερής μας πλευράς. Πρέπει πάντως να του γίνουν συστάσεις, καθώς για δεύτερη φορά ήταν… παράτολμος με την μπάλα στα πόδια, όντας τελευταίος παίχτης.
Γρηγόρης Μάκος: Δεν φάνηκε ιδιαίτερα, λόγω και της θέσης του και της αθόρυβης δουλειάς που έκανε στο κέντρο. Μέχρι το σημείο που αντικαταστάθηκε λόγω τραυματισμού, η μεσαία μας γραμμή ήταν κυρίαρχη στο παιχνίδι, πράγμα που βοήθησε και στο να παραμένουν μακριά από την περιοχή μας οι επιθετικοί του Απόλλωνα.
Νταν Αλέξα: Από τα καλύτερά του παιχνίδια στην ομάδα μας. Πάθος, δύναμη, αποφασιστικότητα. Ήταν παντού στο γήπεδο, αφού ο έτερος της μεσαίας γραμμής Μάκος έκανε το “βρώμικο” παιχνίδι. Αυτό του έδινε τη δυνατότητα να συμμετέχει περισσότερο στο οργανωτικό κομμάτι με επιτυχία, αφού εξουδετέρωσε το γεγονός ότι ο Γκαρσία ήταν κλεισμένος καλά. Άξιο αναφοράς ότι δεν δέχτηκε κίτρινη κάρτα! Σε κάποια σημεία του αγώνα έπαιξε ακόμα και στο φτερό, με τον Κάλβο να αναλαμβάνει καθήκοντα στη θέση “8”.
Γκονζάλο Γκαρσία: Κλεισμένος σε ακόμα ένα παιχνίδι, δεν κατάφερε να βγάλει στο γήπεδο αυτά που ξέρει στο 100%. Ακόμα και έτσι, παραμένει ένα σημαντικό γρανάζι στην επιθετική λειτουργία της ομάδας. Ακόμα μία εύστοχη εκτέλεση πέναλτι, κάτι που ξέρει άλλωστε να κάνει καλά. Είναι ένας ποδοσφαιριστής που με μια ενέργεια μπορεί να αλλάξει τη ροή ενός ματς, κάτι που έκανε στο 15′, έστω κι αν ο Αλέξα δεν εκμεταλλεύτηκε την πάρε-βάλε ασίστ του.
Γκαουσσού Φοφανά: Κινητικός σε όποια πλευρά κλήθηκε να παίξει (άλλαζε συνεχώς μεριά με τον Κάλβο). Με πλεονέκτημα την ταχύτητά του κέρδισε το πέναλτι με το οποίο προηγήθηκε 2-0 η ομάδα μας σε καλό χρονικό σημείο. Δέχτηκε αρκετά σκληρά μαρκαρίσματα, πράγμα που ελπίζουμε να μην περνά ατιμώρητο στα επόμενα παιχνίδια μας από τους διαιτητές. Έχει δυνατό αριστερό σουτ και δεν φοβάται να το δοκιμάσει. Γενικά ήταν από τους διακριθέντες στο σημερινό παιχνίδι. Χρειάζεται βελτίωση στην τεχνική, πότε και πως να δίνει την μπάλα σωστά και να τροφοδοτεί τους συμποδοσφαιριστές του.
Τόνι Κάλβο: Επιθετικά, εκτός από την εκτέλεση του φάουλ στο πρώτο γκολ της ομάδας μας, ήταν μέτριος μέχρι το λεπτό που αντικαταστάθηκε. Αμυντικά, πράγμα που δεν μας έχει συνηθίσει, ήταν αρκετά καλός. Σε πολλές φάσεις γύρισε για να βοηθήσει είτε τον Άντιτς είτε τον Δημητρίου, προσθέτοντας έτσι διπλά μαρκαρίσματα στα αντίπαλα εξτρέμ του Απόλλωνα. Είναι εμφανές όμως ότι χρειάζεται παιχνίδια στα πόδια του για να προσφέρει αυτά που ξέρει. Γιατί ένας καλός Κάλβο με τις μπαλιές του από τα πλάγια, που είδαμε σε κάποιο διάστημα στην περσινή σεζόν, θα βοηθήσει ακόμα περισσότερο τον Κολαούτι στο σκοράρισμα. Το πρώτο που του λείπει όμως, είναι η σοβαρότητα και το μυαλό, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το κόρνερ που παραχώρησε και από το οποίο προήλθε το 2-1.
Ρομπέρτο Κολαούτι: Τι να πει κανείς γι’ αυτό τον παίκτη; Απέκτησε νωρίς νωρίς και το παρατσούκλι που δικαιωματικά του ανήκει “Γκολαούτι”. Στη μετά Φρούσο εποχή, είναι ο πρώτος ποδοσφαιριστής που “έχει” το γκολ με το κεφάλι, πράγμα που βοηθά πολύ την ομάδα στα στημένα. Φυσικά, είναι ακόμα νωρίς να συγκριθεί με τον Φρούσαρο, αλλά αν συνεχίσει έτσι (φτου φτου να μην τον ματιάσουμε) θα τον φτάσει! Μακάρι να συνεχίσει υγιής και να βάζει 2-2 γκολ σε κάθε παιχνίδι. Δεν είναι βέβαια μόνο τα γκολ, αλλά όλη η δουλειά που κάνει στο γήπεδο, ο τρόπος που ξεμαρκάρεται και οι μάχες που δίνει ειδικά όταν είναι ο μοναδικός μας παίχτης μπροστά από το κέντρο!
Αντρέας Αβραάμ: Παρότι μπήκε στο παιχνίδι για να παίξει στη φυσική του θέση, αντιμετώπισε αρκετά προβλήματα από το νεαρό Στυλιανού. Είχε διάθεση για ποδόσφαιρο, προσπάθησε αρκετά, πλην όμως δεν του βγήκαν και οι φάσεις. Πρέπει να δουλέψει περισσότερο και να αποβάλει το άγχος, ώστε να αποδώσει στο επίπεδο που ξέρουμε ότι μπορεί, αλλά δεν έχουμε δει ακόμα.
Μόσες Οχαγιόν: Ο άνθρωπος για τα στημένα! Για άλλη μια φορά μπήκε στο παιχνίδι και έδωσε αυτά που μπορεί. Το κτύπημα κόρνερ του ήταν αυτό που έφερε το 3ο γκολ, το οποίο κλείδωσε τη νίκη για τη Μεγάλη Κυρία. Ανασταλτικά, στο διάστημα που αγωνίστηκε, δεχτήκαμε είναι η αλήθεια μεγάλη πίεση από τον αντίπαλο.
Μπεν Σουσιάν: Αγωνίστηκε ως κεντρικός κυνηγός στα ελάχιστα λεπτά που έπαιξε. Έδειξε να γνωρίζει τη θέση, ενώ κύριο μέλημά του ήταν να κερδίσει χρόνο για την ομάδα μας, μέχρι τη λήξη του αγώνα.
