Με τα κωμικοτραγικά για τις κίτρινες της Ασπίδας στη Λεμεσό και τον χαρτοπόλεμο των ανακοινώσεων από τα Σωματεία της πρωτεύουσας από τη μια και την ομάδα μας από την άλλη, κοντέψαμε να ξεχάσουμε ότι στο πρωτάθλημα μας παίζεται και… ποδόσφαιρο. Η ποιότητα του “προϊόντος” φέτος – τουλάχιστον στις έξι πρώτες στροφές – είναι σαφώς υποβαθμισμένη σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Φαίνεται ότι η κρίση ουκ έρχεται μόνη, αλλά αντίθετα έχει σαφές αντίκτυπο στη στελέχωση των ομάδων.
Θα τολμούσαμε να πούμε ότι δεν έχουμε δει τίποτα ιδιαίτερο από καμιά ομάδα μέχρι τώρα. Εκ των περσινών τεσσάρων του πρώτου γκρουπ, σύμφωνα με τον Τιμούρ Κετσπάγια, κάποιος δεν θα τα καταφέρει να παλέψει για τον φετινό τίτλο. Σε συνδυασμό με την άλλη του δήλωση, ότι Ανόρθωσις, ΑΠΟΕΛ και ΑΕΚ δείχνουν ικανές να παλέψουν για τη διάκριση, εύκολα κάποιος συμπεραίνει πως ο αδύναμος κρίκος πρέπει να αναζητηθεί είτε στην ΑΕΛ είτε στην Ομόνοια.
Από τη μια η ΑΕΛ δεν δείχνει ικανή να διαχειριστεί και Ευρώπη και πρωτάθλημα. Προβληματίζει με την εικόνα που παρουσιάζει στο γήπεδο, ενώ η αλλαγή προπονητή μπορεί να αποβεί μπούμερανγκ για το Λεμεσιανό σωματείο. Βαθμολογικά πάντως, έστω και χωρίς πειστικές εμφανίσεις, είναι στους τέσσερις βαθμούς από την κορυφή, με την ένσταση της Νέας Σαλαμίνας να εκκρεμεί. Την ίδια στιγμή, η Ομόνοια που παρουσιάζει στο γήπεδο μια συγκροτημένη ομάδα, ενώ σε αρκετά παιχνίδια φτιάχνει αρκετές ευκαιρίες, έχει πάρει διαζύγιο με το γκολ. Κάτω από τα γκολπόστ έχει αποτύχει να αντικαταστήσει τον Γιωργαλλίδη, ενώ ο Φρέντι είναι απίθανο να επαναλάβει την περσινή του χρονιά. Στο ντέρμπι με την Ανόρθωση, είχε μεν κατοχή της μπάλας που ξεπερνούσε το 60%, είναι όμως χαρακτηριστικό ότι ενώ καιγόταν για το γκολ, έστειλε μόλις τρεις φορές τη μπάλα προς την εστία του Βαλβέρδε και μια φορά στο δοκάρι από μακρινή απόσταση. Πέραν από τα 5 γκολ της πρεμιέρας, κατάφερε να παραβιάσει μόλις δυο φορές ξένες εστίες, στα παιχνίδια με Άχνα και ΑΕΛ.
Απόλλωνας και Ένωση φαντάζουν ως οι ομάδες του δεύτερου γκρουπ. Έχουν αρκετά προβλήματα, αλλά έχουν την τύχη να μην απειλούνται σοβαρά από τις ομάδες που βρίσκονται πιο κάτω στον πίνακα. Δύο είναι οι εξαιρέσεις: Η Πάφος, που ενώ πήρε βαθμούς και άρχισε να παίζει πιο ωραίο ποδόσφαιρο, λόγω του οικονομικού είναι σχεδόν καταδικασμένη από τώρα να πάρει το δρόμο για τη 2η κατηγορία. Η άλλη ομάδα είναι ο Ολυμπιακός. Ξεκίνησε με -3 βαθμούς, κατάφερε να χάσει μόνο από την ΑΕΚ στη Λάρνακα, μόλις στα τελευταία λεπτά του αγώνα, αλλά χάλασε την εικόνα του στο παιχνίδι της Δευτέρας με το ΑΠΟΕΛ. Μυστηριωδώς παρουσιάστηκε σκορποχώρι, ασύνδετος, χωρίς να ξέρει τι ζητά στο γήπεδο και φυσιολογικά δεν δικαιούνταν τίποτα από το παιχνίδι.
Η Νέα Σαλαμίνα είναι η ομάδα του ύψους και του βάθους. Ικανή για το καλύτερο και το χειρότερο. Αν σταθεροποιήσει την απόδοσή της, έχει αυξημένες πιθανότητες να βρεθεί στο 2ο γκρουπ του τελικού πίνακα και να αποφύγει τις περιπέτειες στα πλέυ οφ. Αλκή και Εθνικός αποτελούν δυσάρεστες εκπλήξεις, καθώς παρά τις καλές προϋποθέσεις με τις οποίες ξεκίνησαν το πρωτάθλημα, μέχρι τώρα έχουν απογοητεύσει τον κόσμο τους. Η Άχνα το πάει από ισοπαλία σε ισοπαλία, ενώ η Αλκή έχει μόλις μια ισοπαλία και μια νίκη, η οποία αμφισβητήθηκε έντονα. Έβγαλε βέβαια ένα δύσκολο πρόγραμμα και δικαιούται να έχει απαιτήσεις στη συνέχεια.
Δόξα και Αγία Νάπα ήταν για πολλούς ξεγραμμένες πριν καν μπούμε στο φετινό μαραθώνιο. Είναι όμως ομάδες που δείχνουν πως θα παλέψουν και, τουλάχιστον εντός έδρας, θα κλέψουν βαθμούς από αρκετές ομάδες. Αν η μια θέση για τη διαβάθμιση πάει κατ’ευθείαν στην Πάφο λόγο οικονομικού και καταφέρουν να αποφύγουν την άλλη, τότε στα πλέυ-οφ όλα γίνονται!
Το ότι η ποιότητα μας αφήνει ανικανοποίητους, δεν σημαίνει ότι το ίδιο θα συμβεί και με την ανταγωνιστικότητα του φετινού πρωταθλήματος. Η συνέχεια αναμένεται με έντονο ενδιαφέρον!
