Δυστυχώς για ακόμα μία χρονιά μένουμε θεατές στο ίδιο έργο. Χθες στη Σουηδία, ζήσαμε την πιο ντροπιαστική ήττα στην ιστορία της ομάδας μας, ένας αποκλεισμός που θα μας στοιχειώνει για πολλά χρόνια. Τα αγωνιστικά τα αναλύσαμε και θα συνεχίσουμε να τα αναλύουμε. Εδώ θα αναφερθούμε σε κάτι άλλο. Ότι η Ανόρθωση δεν είναι «ομάδα». Και εξηγούμαστε.
Από την αναχώρηση της ομάδας από το αεροδρόμιο της Λάρνακας φαινόταν ότι κάτι δεν πάει καλά. Οι μισοί ποδοσφαιριστές κάθονταν μόνοι τους, μακριά ο ένας από τον άλλο. Κάποια «πηγαδάκια» ήταν κυρίως από ποδοσφαιριστές της ίδιας εθνικότητας. Αυτό που είδαμε στο αεροδρόμιο, δεν θύμιζε ομάδα. Απλά κάποιοι ποδοσφαιριστές που εργοδοτούνται από την Ανόρθωση και δεν υπάρχει κανένας «δεσμός» μεταξύ τους.
Η ομάδα νοσεί παντού. Από τα διοικητικά μέχρι τις σχέσεις των ποδοσφαιριστών με τους υπόλοιπους στο οικοδόμημα της Ανόρθωσης. «Ομάδα» σίγουρα δεν είμαστε. Φαίνεται και από το «πάθος» που βγάζουν οι ποδοσφαιριστές στο γήπεδο. Ένας για όλους και όλοι για έναν; Σίγουρα αυτό δεν ισχύει στην Ανόρθωση. Και αυτό έχει άμεση σχέση με τους διοικούντες και το προπονητικό τιμ, για τους περισσότερους από τους όποιους η Ανόρθωση είναι «business»…
