Η αλλαγή στόχων δια της επίσημης τοποθέτησης της ομάδας ότι πλέον “(η Ανόρθωσις) θα παλεύει για το καλύτερο” σηματοδοτεί τη νέα εποχή για τη Μεγάλη Κυρία. Πλέον, από πρωταγωνίστρια, από ομάδα που διεκδικούσε τον τίτλο και τον έχασε μέσα απ’ τα χέρια της τερματίζοντας τελικά δεύτερη, μετατρέπεται σε μικρομεσαίο σύλλογο που… παλεύει για το καλύτερο. Δεν έχουμε και κανένα λόγο να αμφισβητήσουμε τον Πάμπο Χριστοδούλου, που δήλωσε πως ο Πρόεδρος του είπε πως η Ανόρθωσις θα παλέψει για την παραμονή στην κατηγορία φέτος. Ούτως ή άλλως, κάπως έτσι μεταφράζεται το “καλύτερο”.
Τρέμουμε στην ιδέα ότι κάθε χρόνο ξεκινούσαμε με στόχο τους ομίλους και τον τίτλο και καταλήγαμε τριτοτέταρτοι και καταϊδρωμένοι, αποκλεισμένοι από χωριά των Βαλκανίων και συνοικίες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Τι θα γίνει τώρα που ρίξαμε τόσο πολύ τον πήχη; Θα τον περάσουμε ή να ανησυχούμε για τα χειρότερα;
Τελικά, μήπως δεν είχαμε καν σκοπό να βγούμε Ευρώπη φέτος; Μήπως το 15% πρόστιμο που θα επιβαλλόταν στους ποδοσφαιριστές αν μέναμε εκτός Ευρωπαϊκών διοργανώσεων, ήταν απλά ο τρόπος να απαλλαγούμε ένα τμήμα των οφειλόμενων μισθών τους; Μήπως δεν θέλαμε να βγούμε γιατί αυτόματα στα συμβόλαια είχαμε ρήτρες για πριμ και αυξήσεις; Μήπως εκείνο το γκολ του Ρονκάτο που μας έστειλε το Europa League κάποιοι το πανηγύρισαν με το ζόρι;
Διότι, άμα το καλοσκεφτεί κανείς, η φετινή Ευρωπαϊκή μας παρουσία, δίχως στόχους και δίχως κόσμο στο Παπαδόπουλος, τι κέρδη θα αποφέρει;
