Το μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίσαμε στην αρχή της χρονιάς, από τα Ευρωπαικά παιγνίδια, ήταν η αμυντική συμπεριφορά της ομάδας, ιδιαίτερα στις στημένες φάσεις. Το πρόβλημα με τα στημένα υπάρχει μέχρι και σήμερα, σε μικρότερο όμως βαθμό, αλλά γενικά η αμυντική συμπεριφορά της ομάδας και ιδιαίτερα στα τρία τελευταία παιγνίδια έχει βελτιωθεί σημαντικά. Και το ότι μιλάμε για τα τρία τελευταία παιγνίδια, δεν είναι άσχετο από την τοποθέτηση του Μπράνκο Ίλιτς στην θέση του κεντρικού αμυντικού.
Ο Σλοβένος ήρθε χωρίς ιδιαίτερες τυμπανοκρουσίες το καλοκαίρι στην ομάδα, και η θέση που προοριζόταν αρχικά ήταν αυτή του δεξιού μπακ. Στα δύο πρώτα παιγνίδια πρωταθλήματος δεν αγωνίστηκε, ενώ από την Δόξα και μετά πήρε την θέση του Κόλιν ως παρτενέρ του Ζόρζε στο κέντρο της άμυνας, και από τότε είναι ο στυλοβάτης της αμυντικής μας γραμμής.
Ο Σλοβένος είναι ένας έξυπνος ποδοσφαιριστής, έχει καλές τοποθετήσεις και μυρίζεται τις φάσεις πριν καν δημιουργηθούν. Επίσης, μπορεί μεταφέρει καλά το παιγνίδι από την άμυνα στην μεσαία γραμμή, ενώ λόγω του ύψους του έχει βοηθήσει την ομάδα στο μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζει με τις στημένες φάσεις όταν αμύνεται.
Με ένα καλό Κόλιν και όχι αυτόν του δεύτερου μισού του περσινού πρωταθλήματος, η ομάδα έχει μία καλή τριάδα από κεντρικούς αμυντικούς. Αυτή την στιγμή το βασικό αμυντικό δίδυμο είναι οι Ίλιτς – Ζόρζε, αλλά ο Κόλιν έκανε ένα πολύ καλό παιγνίδι με τον Απόλλωνα όταν αντικατέστησε τον τραυματία Ζόρζε πριν την λήξη του πρώτου ημιχρόνου. Παρόλη την βελτίωση όμως στον αμυντικό τομέα, μπορούμε ακόμη καλύτερα, και σε συνεργασία με την μεσοαμυντική γραμμή που ενώ ανασταλτικά τα πηγαίνουν καλά, το δίδυμο Αλέξα – Σκοπελίτη δεν μπορεί να βοηθήσει τόσο στα οργανωτικά καθήκοντα κάτι που επιτρέπει στην αντίπαλη ομάδα να έχει περισσότερες κατοχές που συνεπάγεται με περισσότερη πίεση για την άμυνά μας.
