Ότι μπορούσε να πάει στραβά σήμερα, πήγε. Όσα και να λέγαμε τις τελευταίες ημέρες για το τι πρέπει να προσεχθεί, έμειναν απλά λόγια. Για ακόμη ένα παιγνίδι κάναμε τα ίδια και τα ίδια λάθη, με μόνη διαφορά όμως ότι αυτή τη φορά ήρθε και η ήττα.
Πόσες φορές να πούμε για τις στημένες φάσεις. Ποια δουλειά γίνεται στις προπονήσεις; Γιατί όταν στα τελευταία έξι παιγνίδια, στα τέσσερα δέχεσαι τέρμα από στημένη φάση, τότε πάει να πει πως δουλειά δεν γίνεται.
Πόσες φορές ακόμη θα γίνουμε μάρτυρες στο να χάνονται ευκαιρίες από το μισό μέτρο; Πως τα καταφέρνουν μόνο οι δικοί μας ποδοσφαιριστές να μην μπορούν να κάνουν το πιο απλό πράγμα, δηλαδή να σπρώξουν την μπάλα στην κενή εστία;
Σήμερα το μεσημέρι, αναφέραμε χαρακτηριστικά στο άρθρο μας για τους ποδοσφαιριστές που θα κρίνουν το ντέρμπι, ότι ο Λαβόρδε θα πρέπει να παρουσιαστεί πιο ομαδικός. Γιατί κύριε Λαβόρδε δεν έστρωσες τη μπάλα στους δύο συμποδοσφαιριστές σου που ήταν μόνοι τους και προσπάθησες να σκοράρεις από τα πλάγια; Οι ποδοσφαιριστές του ΑΠΟΕΛ σήμερα όταν έβγαιναν στην επίθεση, γύρευαν πάντα τον ελεύθερο συμπαίκτη τους. Οι δικοί μας θέλουν μία μπάλα μόνοι τους.
Που ήταν το πάθος σήμερα στο παιγνίδι της χρονιάς; Γιατί μόνο ο Αλέξα φαίνεται να κατάλαβε τη σημαντικότητα του αγώνα. Ιδιαίτερα από τη μέση και μπροστά, οι ποδοσφαιριστές μας νόμιζαν ότι αγωνίζονταν σε φιλικό.
Και εσύ κύριε Λέβι, κάνεις τη δεύτερη σου αλλαγή όταν βλέπεις ότι έχεις άλλο ποδοσφαιριστή που αντιμετωπίζει πρόβλημα τραυματισμού; Και δεν φτάνει αυτό, με τη δεύτερη αλλαγή κάνεις πιο αμυντικογενές το σύστημα της ομάδας ενώ μόνος στόχος σήμερα ήταν η νίκη;
Και έχεις τον Αβραάμ εκτός 18άδας, αφήνοντας έτσι την ομάδα χωρίς κανένα ακραίο ΟΥΤΕ για την επίθεση ΟΥΤΕ για την άμυνα;
Δυστυχώς, ότι μπορούσε να πάει στραβά σήμερα, πήγε και με το παραπάνω. Σήμερα παρουσιαστήκαμε αδιόρθωτοι, μη έχοντας καταλάβει ότι είναι το παιγνίδι της χρονιάς.
