Χιλιοειπωμένο για τη φετινή Ανόρθωση, είναι πως είναι μία ομάδα που αποτελείται με ποδοσφαιριστές που έχουν προσωπικότητα, κάτι που αναδεικνύεται εντός αγωνιστικού χώρου. Ποδοσφαιριστές που θήτευσαν σε πρωταθλήματα σαφώς ανώτερα από το κυπριακό και με βιογραφικά που σου γεμίζουν το μάτι.
Αυτή η προσωπικότητα βγαίνει όταν η ομάδα τα βρίσκει μπαστούνια και φέρνει αντίδραση εντός αγωνιστικού χώρου.
Με την Αλκή, με την ομάδα να είναι με την πλάτη στο τοίχο, ο Πράνιτς με μία επέλαση από τα αριστερά, έφερε το τέρμα για την ομάδα μας. Μπορεί να ήταν κάπως τυχερό, όμως ήταν και δείγμα της αξία τους Κροάτη.
Με την ΑΕΚ στην Αρένα, μπορεί να προηγήθηκαν οι γηπεδούχοι, μπορεί το παιχνίδι να φάνταζε χαμένο, αλλά η τελευταία λέξη άνηκε στον Καμαρά, με τον επιθετικό της ομάδας μας, στη μία και μοναδική φάση που του δόθηκε, να την μετατρέπει σε τέρμα, να σώζει το βαθμό και να διατηρείται η ομάδα μας στην κορυφή.
Στα τελευταία δύο παιχνίδια, δράση πήρε ο Σίλτενφελντ. Ο Κροάτης έδωσε το βαθμό στην ομάδα μας, που αγωνιζόταν για ένα ημίχρονο και βάλε με δέκα παίκτες στο ματς με τον Απόλλωνα, ενώ με δικό του τέρμα πήραμε και τους τρεις βαθμούς με τον Εθνικό.
Αυτή η αντίδραση, είναι βασικό συστατικό για μεγάλη ομάδα που έχει ψηλούς στόχους. Η ομάδα μας, όταν βρίσκεται ενώπιον δύσκολων καταστάσεων, δεν τα χάνει αλλά βρίσκει τον τρόπο να φέρει ξανά υπέρ της τα δεδομένα. Για αυτό άλλωστε είναι στην κορυφή, για αυτό άλλωστε είναι αήττητη…
