Μπορεί τα της διαιτησίας να μονοπώλησαν τις μετα-το-ματς συζητήσεις, ωστόσο δεν πρέπει να ξεχνάμε πως παίχτηκε και ποδόσφαιρο στο Αντώνης Παπαδόπουλος. Ή καλύτερα, ότι πρωταγωνιστές στην αναμέτρηση ήταν οι παίχτες και οι προπονητές τους.
Ο Ρόνι Λεύι, από τη δική μας πλευρά, θέλησε να προστατεύσει τους Λαμπόρδε και Ιντζχάκι, θεωρώντας ότι αν χρειαστεί τη βοήθειά τους, μπορεί ανά πάσα στιγμή να τη ζητήσει από τον πάγκο. Η καλή εμφάνιση του Ζούλα απέναντι στην Αλκή δεν ήταν αρκετή για να τον κρατήσει στην 11άδα, το ίδιο δεν ίσχυσε όμως για τον Οχαγιόν. Ο Ισραηλινός, έχοντας κάνει το κατά γενική ομολογία καλύτερό του παιχνίδι την Δευτέρα που μας πέρασε, είδε το όνομά του στην αρχική 11άδα του σημερινού αγώνα.
Η αλήθεια είναι, ότι με τον Οχαγιόν από τη μια και τον εξεζητημένο Κάλβο από την άλλη, οι μπάλες δεν έφταναν στο δίδυμο Ρέζεκ και Οκκά, που προσπαθούσε μεν, δεν είχε τις κατάλληλες βοήθειες δε. Από τον άξονα, ο Σκοπελίτης έκανε ένα πρώτο ημίχρονο με πάρα πολλά λάθη ειδικά στις μεταβιβάσεις, ενώ και ο καλά μπλοκαρισμένος Σπαντάτσιο δεν ξέφυγε της μετριότητας και των λαθών. Ήταν δηλαδή η Μεγάλη Κυρία μια ομάδα που κρατούσε τη μπάλα, αλλά παρέμενε προβλέψιμη, αργή, δίχως φαντασία και ζωηράδα. Δεν μπορεί να ισχυριστεί κάποιος ότι αξίζαμε προβάδισμα στα πρώτα 45 λεπτά, έστω κι αν ο φακός μας δικαιώνει στο μαρκάρισμα του Χαραλάμπους από πίσω στον Κάλβο, μέσα στην περιοχή, μόλις στο 5ο λεπτό του αγώνα.
Αξίζει να σημειώσουμε, πως το παιχνίδι του Απόλλωνα στο κέντρο βοηθούσε τα μέγιστα και ο Καρντόσο. Αν και οι πληροφορίες ήθελαν τον πρώην παίχτη του Αστέρα να προέρχεται από αποχή, εντούτοις η τοποθέτησή του μπροστά από την άμυνα των Λεμεσιανών τους έδωσε ασφάλεια στην άμυνα από τη μια, ενώ ήταν και ο πρώτος αποδέχτης της μπάλας όταν ήθελαν να δημιουργήσουν από την άλλη.
Στο δεύτερο μέρος, κατεβαίνοντας στο γήπεδο με παίχτη λιγότερο και την πρώτη αλλαγή ήδη να έχει πραγματοποιηθεί, συνεχίσαμε στον ίδιο άσχημο ρυθμό και προσπαθούσαμε με πολύ μακρινές μπαλιές να βρούμε το Ρέζεκ, καλά κλεισμένο από τρία και τέσσερα θηρία. Ενδεχομένως η δεύτερη αλλαγή να άργησε κάπως και αυτό φάνηκε μέσα στο γήπεδο, αφού η είσοδος του Λαμπόρδε έδωσε ζωντάνια στη μεσοεπιθετική μας γραμμή και έβαλε φαντασία στο παιχνίδι μας. Καθόλου τυχαίο που μέχρι τη λήξη του παιχνιδιού ο Κολομβιανός κέρδισε τις δυο κίτρινες του Μερκή και ορισμένα φάουλ μπροστά και γύρω από την εστία του Βάλε, ενώ πρωταγωνίστησε τουλάχιστον σε μια κλασσική ευκαιρία, έστω κι αν δεν κατόρθωσε να ματώσει το αντίπαλο πλεκτό.
Την ίδια στιγμή, θετική κρίνεται και η συμβολή του Ιντζχάκι, ο οποίος βοήθησε στο συνολικό ανέβασμα της ομάδας, αλλά και στην περαιτέρω απελευθέρωση του Σπαντάτσιο. Αναντίλεκτα, άργησε να περάσει στον αγωνιστικό χώρο ο Ισραηλινός, πλην όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Ρόνι Λεύι θα έπαιρνε μεγάλο ρίσκο αν ολοκλήρωνε νωρίτερα τις τρεις αλλαγές του. Τι θα έκανε αν για παράδειγμα είχε να αντιμετωπίσει κάποιο τραυματισμό και αναγκαζόταν να βγάλει 10-15 λεπτά του αγώνα με 9 παίχτες; Μπορεί να θέλαμε τη νίκη, αλλά τα βαθμολογικά δεδομένα δεν ήταν τέτοια που να μπούμε σε παιχνίδι ρώσικης ρουλέτας προκειμένου να ρισκάρουμε την πρώτη μας ήττα στο πρωτάθλημα, ώστε να την κατακτήσουμε.
Εμφανίσεις όπως αυτή του πρώτου ημιχρόνου ειδικά, δεν μπορεί να επαναληφθούν. Πρέπει και οι ποδοσφαιριστές να αντιληφθούν ότι υπάρχει ποδόσφαιρο και χωρίς… Λαμπόρδε. Πλέον, η ομάδα έχει ένα δύσκολο πρόγραμμα μπροστά της, αρχής γενομένης από την Τετάρτη, για το κύπελλο. Μέχρι τώρα έχουμε μάθει να ζούμε με την πίεση των αποτελεσμάτων, κάτι που είχαμε… ξεχάσει τα προηγούμενα χρόνια και είναι προϋπόθεση για μια ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό. Ψύχραιμα, χωρίς να αποπροσανατολιζόμαστε από διαιτησίες και εξωγενείς παράγοντες, συγκεντρωμένοι στον στόχο μας…
