Δέκα χρόνια πίσω, πάει η μηχανή του χρόνου και συγκεκριμένα στις 12 Μαΐου του 2007, όταν η Ανόρθωση αντιμετώπιζε στο ΓΣΠ την Ομόνοια, με φόντο το τίτλο του κυπελλούχου.
Ας πάρουμε τα πράματα από την αρχή. Αρχικά η χρονιά είχε ξεκινήσει με όνειρα και φιλοδοξίες για το πρωτάθλημα. Ωστόσο όταν το πρωτάθλημα άρχιζε, η ομάδα δεν ήταν αντάξια των προσδοκιών στον αγωνιστικό χώρο. Ισοπαλία στην πρεμιέρα με την Αγία Νάπα, ήττα τη δεύτερη αγωνιστική από τον Άρη, κάτι που έφερε την αποδέσμευση του Κάριτς και την ομάδα να μένει δίχως αριστερό μπακ.
Στην πορεία και αγκομαχώντας, η Ανόρθωση κατάφερε και διατηρούσε μια απόσταση που της επέτρεπε να κάνει όνειρα για τον τίτλο. Οι μεταγραφές του Γεννάρη, με Ντικουμάνα, Ζαρντέλ, Παναγή και Μαραγκό έδωσαν μια δυναμική στην ομάδα, που αυτή όμως χάθηκε μετά την ήττα από την Ομόνοια στο τέλος του μήνα.
Στα του κυπέλλου σε μια ελαφρώς αλλαγμένη διοργάνωση η ομάδα μας πήρε το εισιτήριο για τους ομίλους αποκλείοντας την Α.Ε.Π με δυο νίκες, 3-0 εντός και 1-2 εκτός. Στους ομίλους για την προημιτελική φάση είχαμε αντιπάλους τον ΑΠΟΕΛ, τον Απόλλωνα κα την ΕΝΠ.
Στην πρεμιέρα με την ΕΝΠ, η ομάδα μας ήταν απογοητευτική και η ΕΝΠ πήρε σχετικά άνετα το 0-0. Στην συνέχεια αγωνιστήκαμε με τον ΑΠΟΕΛ στην Λευκωσία όπου χάσαμε καθαρά με 2-0 και πλέον το επόμενο ματς με τον Απόλλωνα στην Λεμεσό αποκτούσε χαρακτήρα τελικού. Ένα πολύ κακό πρώτο ημίχρονο μας έφερε να χάνουμε με 2-0 από τον Απόλλωνα, η κερκίδα μας ήταν έτοιμη να εκραγεί, η κακή πορεία στο πρωτάθλημα με τον προδιαγραφόμενο αποκλεισμό από το κύπελλο, προδιάθετε λαϊκά δικαστήρια. Στο δεύτερο ημίχρονο η ομάδα μας ενισχυμένη με τον Μαραγκό, που επέστρεψε από τον Άρη Θεσσαλονίκη πέτυχε να αντιστρέψει το κλίμα και να ισοφαρίσουμε με 2-2. Το δεύτερο ημίχρονο στο Τσίρειο μπορούμε κάλλιστα να πούμε ότι ήταν οι σάλπιγγες της αντεπίθεσης για το 10ό κύπελλο.
Επόμενο παιχνίδι με τον Απόλλωνα στο Αντώνης Παπαδόπουλος, η ομάδα μας ήταν καλύτερη από τον αντίπαλο αλλά ο αντίπαλος πολύ εύστοχος έτσι μείναμε στο 2-2, αλλά με την υπόθεση πρόκριση στα δικά μας πόδια. Η προτελευταία αγωνιστική, μας έφερνε αντιμέτωπους με την ΕΝΠ στο Παραλίμνι, με την νίκη να αποτελεί μονόδρομο. Νίκη που τελικά ήταν προσωπική υπόθεση του Νίκου Φρούσσου όπου με χατ-τρικ οδήγησε την ομάδα μας στο πολυπόθητο τρίποντο για την πρόκριση στα ημιτελικά αποδεικνύοντας σε όλους πόσο μας έλειψε την περίοδο που ήταν τραυματίας. Την τελευταία αγωνιστική με το ήδη προκριμένο ΑΠΟΕΛ η ομάδα μας παρουσιάστηκε σοβαρή απέφυγε τα απερίσκεπτα λάθη και ο Φρούσσος με δικό του γκολ και πάλι, μας χάρισε την νίκη και παράλληλα την πρόκριση για τα ημιτελικά.
Στα ημιτελικά αντίπαλος η ομάδα της Α.Ε.Κ που μας απέκλεισε την προηγούμενη περίοδο. Το πρώτο παιγνίδι ήταν στο Γ.Σ.Ζ η Α.Ε.Κ προηγήθηκε νωρίς αλλά η απειρία της σε τέτοιου είδους ματς, η αναποτελεσματικότητα της και η έλλειψη χαρακτήρα, δεν την άφησαν να εκμεταλλευτεί την κάκιστη εμφάνιση μας των πρώτων 70 λεπτών. Στην συνέχεια ο αρχηγός Νικολάου πήρε την σκυτάλη στις παραστάσεις από τον Φρούσσο και με δυο προσωπικά του γκολ, ανατρέψαμε το σκορ και πήραμε την νίκη με 1-2. Στον επαναληπτικό ήμασταν σοβαροί έπρεπε και εξήλθαμε ισόπαλοι 1-1 σκορ που μας χάριζε την πρόκριση στο τελικό όπου θα αντιμετωπίζαμε την Ομόνοια.
Με 2 ήττες παρακαταθήκη από την Ομόνοια στο πρωτάθλημα, οι ποδοσφαιριστές μας καλούνταν να αποδείξουν ότι μπορούν να κερδίσουν την Ομόνοια. Σε ένα δραματικό τελικό, που ήμασταν κατά κράτος καλύτεροι, οι αντίπαλοι μας προηγήθηκαν δύο φορές. Εν τούτοις το πάθος και η αυταπάρνηση, που κατέθεταν στο γήπεδο οι ποδοσφαιριστές μας σε συνδυασμό με τις αστείρευτες δυνατότητες τους, μας οδήγησαν στην πρώτη ισοφάριση με τον Φρούσσο στο 29’, στην δεύτερη με τον Σοάρες στο60’. Την νίκη και το τρόπαιο μας την έδωσε ο αρχηγός Νίκος Νικολάου 75’ με καρφωτή κεφαλιά.
Για την ομάδα μας αγωνίστηκαν οι Μπεκιάι, Πουρσαϊτίδης, Ντικουμάνα, Κατσαβάκης, Λουκά (Λάμπρου), Ζλόγκαρ, Σοάρες (Παναγή), Νικολάου, Φρούσος, Μαραγκός, Φαμπίνιο (Πάχαρς)
