Με τις πολλές απουσίες που είχε η ομάδα και με το γεγονός πως ο Κάλβο ήταν ανέτοιμος, μόνο μια επιλογή υπήρχε για το παιχνίδι, να το χτυπήσουμε νωρίς και να πάρουμε το προβάδισμα και στην πορεία να το εδραιώσουμε. Η αρχική ενδεκάδα λίγο πολύ αναμενόμενη, ο Πελέ πήρε θέση στο αρχικό σχήμα ενώ ο Αβραάμ προτιμήθηκε αντί του προερχόμενου από τραυματισμό Τόνι Κάλβο.
Στα του παιχνιδιού, η ομάδα στο πρώτο ημίχρονο ήταν ζωηρή, ιδίως ως την ώρα που επιτεύχθηκε το γκολ. Ο Μακρής σύγκλινε προς το κουτί και ήταν επικίνδυνος και ο Μαρτίνες σε ένα πιο ελεύθερο ρόλο, με τις διεισδύσεις του προκαλούσε ρήγματα. Μετά το γκολ, είδαμε για ακόμη μια φορά αναίτια η Ανόρθωση να δίνει χώρο στον αντίπαλο της, ενώ έπρεπε να πιέσει για το δεύτερο γκολ και να σκοτώσει το παιχνίδι και εκεί την πάτησε.
Κοιτάζοντας τον πάγκο, δεν υπήρχαν λύσεις μόνο πειράματα. Η ομάδα με τους παίκτες που είχε στον αγωνιστικό χώρο χθες, δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να δίνει χώρο και να παίζει αντεπιθέσεις, ο Εντλοβού δεν σπάζει την μπάλα δεν κινείται στο χώρο ενώ και η υποδοχή που κάνει της μπάλας είναι αργή, ούτε τοποθετήσεις κάνει μέσα στο κουτί. Εξάλλου δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως σε 18 παιχνίδια, έχει σημειώσει μόνο ένα τέρμα με τον Εθνικό από αντεπίθεση.
Το γκολ από τη Δόξα ήρθε, δίχως καν να μας απειλήσει ιδιαίτερα, αλλά έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Ο Χόλγκερσον εκτέθηκε για ακόμη μια φορά φέτος με τη Δόξα να στήνεται και να ευστοχεί.
Από εκεί και πέρα ο Πάους είχε μια αλλαγή και δύο επιλογές. Η αλλαγή που πραγματικά θα μπορούσε να βοηθήσει ήταν ο Κάλβο και τον έριξε στο παιχνίδι, από την άλλη οι επιλογές που είχε ήταν είτε με εσωτερικές αλλαγές, είτε με αλχημείες να προσπαθήσει για το καλύτερο.
Ωστόσο στην ουσία δεν έκανε τίποτα από τα δύο ούτε και ρίσκαρε, ο Πελέ ήταν βιδωμένος μπροστά από τους δύο κεντρικούς αμυντικούς, οι ακραίοι επιθετικοί δεν έπαιρναν υποστήριξη από τους ακραίους αμυντικούς, ιδιαίτερα από δεξιά ο Γκάμπριελ δεν έκανε ανεβάσματα, πίεση από ψηλά ούτε λόγος ενώ ούτε το αντίπαλο κουτί το γεμίζαμε συχνά με ποδοσφαιριστές.
Από τον πάγκο, μπορούσε μόνο με εμπνεύσεις της στιγμής να δώσει λύσεις, είτε ο Φύτος Κυριάκου είτε ο Χατζηπασχάλης, είτε ακόμα και ο Νούχου, ωστόσο η οποιαδήποτε τέτοιου είδους κίνηση θα ήταν δίκοπο μαχαίρι, για αυτό και δεν κρίνεται.
Ωστόσο για να είμαστε δίκαιοι από τα τέσσερα προηγούμενα παιχνίδια, αυτό είναι το μόνο που ο προπονητής έχει ελαφρυντικά, το άλλοθι των απουσιών, κάτι που του περιόρισε αισθητά τις επιλογές του. Ωστόσο τον βαραίνει η ευθύνη, γιατί η απώλεια δεν θα ήταν τόσο ωδυνηρή αν η ομάδα δεν ξεκινούσε διακοπές στο δεύτερο ημίχρονο στο Δασάκι, αν στο παιχνίδι με την Ομόνοια μπαίναμε δυνατά από την αρχή κι αν στο παιχνίδι με την Αναγέννηση ήταν κατάλληλα προετοιμασμένη η ομάδα.
