«Το δις εξ’ αμαρτείν ουκ ανδρός σοφού», λέγανε οι πρόγονοι μας, ωστόσο για το κόσμο και τους ποδοσφαιριστές της Ανόρθωσης, από ότι φαίνετε πέρα βρέχει. Κερδίσαμε το αποελ, σηκωτό. Κερδίσαμε την Ένωση, σηκωτό. Και είμαστε μόλις στις αρχές του Δεκέμβρη.
Δεν λέω καλές οι νίκες, και ειδικά όταν δεν παίζεις ποδόσφαιρο. Τις χάρηκα και εγώ, όπως όλοι μας. Αλλά για ποιους σηκωτούς μιλάμε; Δεν μάθαμε από τα λάθη μας, ή μικρύναμε απότομα χωρίς να το αντιληφτούμε; Πόσο κοντή μνήμη έχεις Ανορθωσιάτη; Θυμάσαι πως κατέληξαν οι τελευταίοι σηκωτοί; Σε φωνασκίες, γκρίνιες, αποδεσμεύσεις ποδοσφαιριστών, προπονητών, και πολλά αλλά που δεν θέλουμε να ξαναζήσουμε στην Ανόρθωση.
Η σοβαρή αντιμετώπιση του αγώνα επιβάλλει να ασχοληθούμε με τα δικά μας προβλήματα και αδυναμίες που ήταν ΓΙΑ ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ εξόφθαλμα. Ως πόσο θα κερδίζουμε παρατρίχα και με την ψυχή στο στόμα;
Τα αποδυτήρια της Ανόρθωσης θα πρέπει λοιπόν να μείνουν με ένα μαγικό τρόπο μακριά από τα πανηγύρια, που μόνο κακό μπορούν να κάνουν τη δεδομένη στιγμή, και ας επικεντρωθούν σε θέματα τακτικής.
Αν μας αξίζει, σηκωτούς αμέτρητους τον Μάη.
Fire Phoenix
