Όπως και να το δεις, όπως και να το κάνεις, είναι ξευτίλα να είσαι αποελ. Γνωρίζουμε πότε ο αντίπαλος μας κερδίζει καθαρά, πότε μια σφυρίχτρα ευθύνεται αποκλειστικά ή όχι για το όποιο αποτέλεσμα. Και ξέρουμε οι «αιώνιοι πρωταθλητές» πως γίνονται. Δυστυχώς αυτούς καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε αυτή την εβδομάδα. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς;
Τα κλεμμένα ούρα, τα καρδιακά την συγχαρητήρια επιστολή τους προς τους πραξικοπηματίες, το 5-2 επί της Αλκής όπου οι φιλοξενούμενοι τελείωσαν τον αγώνα με 7 παίκτες, τις φανέλες Made in Turkey, όταν τα πήραν από τον Παναθηναϊκό για να κερδίσουν τον Ολυμπιακό, το στημένο με τον ΑΠΟΠ για να μην χάσουν το πρωτάθλημα, την αναβολή της διαβάθμισης όταν έπεσαν στην 2η κατηγορία ή τις τιμές που απέδωσαν στους Ναζί στο Άουσβιτς; Αυτά είναι μόνο όσα έχω τώρα πρόχειρα στο μυαλό μου. Αν ψάξω στην «ένδοξη» ιστορία τους, θα γράφω για ώρες.
Το χειρότερο όμως είναι το πρόσφατο με τον Αστέρα. Όπου μας έκαναν ρεζίλι σε όλο τον πλανήτη και ιδιαίτερα σε ένα στάδιο με το θρυλικό όνομα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Τα κακομαθημένα πρεζόνια προκάλεσαν πολλές ζημίες στο στάδιο. Ναι αυτοί που μας απέδειξαν για ακόμη μια φορά πόσο Έλληνες είναι και πόση αγάπη τρέφουν προς το Έθνος. Αυτός είναι ο θεοποιημένος από όλα τα ΜΜΕ… αποελ. Αυτά είναι τα κατορθώματα τους και με αυτούς έχουμε να κάνουμε.
Παιδιά πολιτικών, τραπεζιτών, που ξεβράκωσε κανονικότατα ο Μπρούντζος στο Σίγμα, αναφέροντας ότι κάθε φορά που γίνονταν συλλήψεις, έπεφταν άνωθεν τηλεφωνήματα για να μη έχουν επιπτώσεις.
Όπως είπε και ένας από τους μεγαλύτερους προπονητές στον κόσμο, ο Τζιοβάνι Τραπατόνι, «στο ποδόσφαιρο φαίνετε ο χαρακτήρας πολλών». Στο ποδόσφαιρο που παρακολουθείς για να γουστάρεις, και για κανένα άλλο λόγο. Και στο ποδόσφαιρο που είναι άθλημα, και ακόμα κι αν ασχολείσαι επαγγελματικά με αυτό, οφείλεις να προστατέψεις το κύρος και την ομορφιά του αθλήματος καθεαυτή που αν μη τι άλλο έχει να κάνει στο δικαίωμα όλων να αγωνίζονται ισα προς ισα με τους αντίπαλους τους. Είναι ξευτίλα να είσαι αποελ.
Fire Phoenix
