Οι επόμενες μέρες όπως μας πληροφορεί ο τύπος και όχι μόνο, είναι καθοριστικές αναφορικά με το θέμα παραμονής του ενός ή και των δυο Ολλανδών. Θα υπάρχει σύσκεψη ανάμεσα στους διοικούντες και κατά πάσα πιθανότητα θα ληφθεί η οποιαδήποτε απόφαση. Την προσωπική μου άποψη την έχω διατυπώσει σε περασμένο άρθρο και δεν θα αναλύσω ξανά τι πιστεύω γύρω από το θέμα, μιας και έχει εξαντληθεί στους κύκλους των Ανορθωσιατών.
Αυτό που κρατάω όμως, είναι το γεγονός ότι στην μετά Τιμούρ εποχή, ο κόσμος σε τρελά ποσοστά αγκάλιασε τον προπονητή και αυτό όσο να ‘ναι καταδεικνύει πάρα πολλά. Έτσι λοιπόν, ήταν φυσικό επακόλουθο το όνομα του προπονητή να γίνει σύνθημα στα χείλη των οπαδών μας, κάτι που είμαι σίγουρος πως ακούστηκε δυνατά και πολύ μάλιστα. Για το τελευταίο ματς, θεωρώ αχρείαστο να μπω στον κόπο να γράψω κάτι και φυσικότατα πάμε στο ΓΣΖ για το διπλό. Οφείλαμε να κερδίσουμε, όπως έπρεπε με Ερμή και Ομόνοια, εκεί που χάθηκε η Ευρώπη. Βλέπετε, εμείς δεν έχουμε την πολυτέλεια να έχουμε φιλικά και συμμαχίες…
Στο επίμαχο θέμα τώρα, ο Πουλλαΐδης, θεωρώ, πήρε τον σφυγμό του κόσμου και το έχει αν μη τι άλλο στο πίσω μέρους του κεφαλιού του ότι, οποιαδήποτε απόφασή του θα έχει αντίκτυπο στον κόσμο. Αν και μένει μια αγωνιστική, με τα υπάρχοντα δεδομένα μπορεί να γίνει κριτική πλέον στο μοντέλο το οποίο ακολουθείται. Άρα, με αυτά τα δυο υπόψη (κόσμος – αγωνιστικές υποχρεώσεις), οι διοικούντες καλούνται να αποφασίσουν. Θεωρώ και κλείνω αυτό το θέμα ότι είτε τα βρίσκουν και μένουν και οι δυο ή κουνούν μαντήλι αμφότεροι, ειδικά εάν ευσταθούν οι φήμες περί κακής σχέσης.
Σε οποιαδήποτε απόφαση όμως, να έχουν στο μυαλό τους οι διοικούντες ότι πρέπει να λογοδοτήσουν. Αν φύγουν οι Ολλανδοί, με ποια κριτήρια έφυγαν και αν παραμείνουν γιατί τόσος ντόρος για κάτι τόσο αυτονόητο. Όπως και να έχει εμάς η δουλειά μας, όποια και να είναι η απόφαση, είναι να στηρίξουμε την ετυμηγορία και να συνεχίσουμε…
Συνοψίζοντας λοιπόν, ως Ανορθωσιάτες έχουμε την τάση να βρίσκουμε κάτι να μας κρατά σε διχόνοια, σε βαθμό που αν όλα βαίνουν καλώς κάποιος θα πρέπει να ανησυχήσει. Έχοντας αυτά στο μυαλό, η Διοίκηση πιστεύω πως δεν θα έπρεπε να έχει κανέναν ενδοιασμό να κρατήσει τον Πάους και κατ’ επέκτασιν το μοντέλο που ακολουθείται. Μπείτε σε ένα γραφείο, οι τρεις σας και βρείτε τα. Οι τρεις όμως! Γιατί ακούγονται διάφορα και πρέπει κάποτε να λογοδοτήσουν ορισμένοι.
Κλείνοντας, θα ήθελα να αφιερώσω μια-δυο γραμμές για τα θύματα της γενοκτονίας των Ποντίων μιας και η 19η Μάϊου, έχει καθιερωθεί ως μέρα μνήμης της δεύτερης μεγαλύτερης γενοκτονίας του περασμένου αιώνα. Οι θηριωδίες των Τούρκων είναι καλά γνωστές στον Κυπριακό Ελληνισμό και τουλάχιστον ως πρόσφυγες οφείλουμε μια σκέψη στους αδερφούς Πόντιους και τα θύματα του Τουρκικού επεκτατισμού. Προσωπική ευχή μου είναι όπως οι καμπάνες της Παναγίας του Σουμελά σημάνουν ελεύθερα μια μέρα, όπως και οι δικές μας, στο Βαρώσι, στην Κερύνεια και σαφώς στην Καρπασία μας…
