Σε σχέση με προηγούμενα καλοκαίρια, η απουσία Ευρωπαϊκών υποχρεώσεων δίνει τα χρονικά περιθώρια για ένα νοικοκυρεμένο προγραμματισμό, η απουσία του οποίου στοίχισε στο πρόσφατο παρελθόν. Μπορούμε να συζητούμε για ώρες για τις θέσεις που χρίζουν περισσότερης ενίσχυσης από άλλες, ωστόσο αυτό που αδιαμφισβήτητα προέχει είναι η ενδυνάμωση στα μετόπισθεν. Οι αποχωρήσεις των Παβίσεβιτς, Γκάλαμαζ και Ζόρζε, μπορεί να μην δημιουργούν ιδιαίτερο ποιοτικό πρόβλημα, σαφέστατα όμως δημιουργούν αριθμητικό.
Παράδειγμα προς αποφυγή πρέπει να αποτελέσει η λανθασμένη μεταγραφική πολιτική του Ιανουαρίου του 2013, στην οποία προτιμήσαμε να ενισχύσουμε την άμυνα με τους Γκάλαμαζ, Αβραάμ και Ντουάρτε αντί να φρεσκάρουμε την επιθετική πεντάδα (Ρέζεκ, Λαβόρδε, Κάλβο, Σπατάτσιο, Ινζχάγκι) που τράβηξε κουπί ολόχρονα. Σε μια χρονική στιγμή με περιορισμένους οικονομικούς πόρους για μεταγραφές, η οριοθέτηση προτεραιοτήτων κρίνεται απαραίτητη.
