Τα μπάτζετ δεν κερδίζουν πρωταθλήματα ή τουλάχιστον δεν είναι ανάγκη να έχεις ψηλό μπάτζετ για να κερδίσεις κάποιο τίτλο. Τα τελευταία πέντε χρόνια στην Ανόρθωση την μεγαλύτερη μας επιτυχία – πρόκριση στον τέταρτο προκριματικό του ΟΥΕΦΑ(!) – την πετύχαμε με μικρότερο μπάτζετ από ότι τα υπόλοιπα χρόνια.
Το ψεσινό παράδειγμα του Ερμή, είναι αυτό που εμείς πρώτοι διδάξαμε στην Κύπρο. Στιβαρή διοίκηση, προπονητής με προσωπικότητα και επίγνωση των συνθηκών και ποδοσφαιριστές ευχαριστημένοι και γεμάτοι κίνητρα. Το τελευταίο φυσικά είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τα άλλα δύο, γιατί τον ποδοσφαιριστή τον εμπνέει και τον εμψυχώνει τόσο η διοίκηση όσο και ο προπονητής.
Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι το πιο μάγκικο πρωτάθλημα στην ιστορία του Κυπριακού ποδοσφαίρου φέρει την υπογραφή της ομάδας μας. Όταν το 2004-05 πήραμε πανάξια το πρωτάθλημα, παίζοντας μάλιστα και παιχνίδι λιγότερο – καθώς μηδενιστήκαμε στο ματς με τον Απόλλων – και με μισθολόγιο πολύ λιγότερο από πολλές ομάδες.
Η τότε χρονιά είναι φάρος και πρέπει οι νυν διοικούντες να την μελετήσουν σε βάθος και να τη μιμηθούν. Στον πάγκο ξεχώριζε η προσωπικότητα του Κετσπάγια. Σταρ ο άνθρωπος, ενέπνεε ακόμη και τις πέτρες στο Παπαδόπουλος.
Το διοικητικό συμβούλιο δεν ήταν μονοπύρηνο. Ο Αντρέας Παντελή δεν ήταν μόνος, είχε άξιους συμπαραστάτες και ξεκάθαρο πλάνο. Ο Μιχαλάκης Στεργίδης, μέλος του Δ.Σ και μέλος της εφορείας, μαζί με τον Πούνα δεν έμπαιναν στα αποδυτήρια για να πουλήσουν μούρη αλλά για να εμπνεύσουν και να βοηθήσουν τους ποδοσφαιριστές, όταν φυσικά τους το επέτρεπε ο Κετσπάγια.
Στο γήπεδο χωρίς πολλές τυμπανοκρουσίες είχε χτιστεί εν μία νυκτί ομάδα ανταγωνιστική. Ένα κράμα έμπειρων και νεαρών ποδοσφαιριστών συνέθεταν την ομάδα εκείνη. Στο γήπεδο έβλεπες προσωπικότητες: Κατσαβάκης, Τιμούρ, Νικολάου, Κινκλάτζε, Βόουτερ, Χάπερ.
Η ενδεχόμενη πρόσληψη του Φαν Λέουβεν δεν αρκεί από μόνη της για να φέρει την άνοιξη. Θα πρέπει να γίνουν ριζικές τομές και να μπει η ομάδα σε ένα νέο στάτους διαχείρισης, τόσο στο διοικητικό όσο και στο αγωνιστικό. Μόνο τότε θα μπορούμε να ελπίζουμε σε καλύτερες μέρες…
