Στη διάσκεψη τύπου μετά το παιχνίδι, ο Νίκος Κωστένογλου έδωσε λίγο-πολύ το στίγμα της επόμενης μέρας στην Ανόρθωση. Μετά την τέταρτη συνεχόμενη ήττα, είναι φανερό πως η εικόνα της ομάδας με τους παίχτες που ξεκινούν σε κάθε αγώνα, δεν επιδέχεται βελτίωσης. Η μόνη ελπίδα να δούμε κάτι καλύτερο, είναι να επιστρατευτούν οι νεαροί.
Ο προπονητής μίλησε για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει – όπως η στρατιωτική θητεία των Μακρή και Λοϊζίδη – ωστόσο δεσμεύτηκε ότι στο πολύ άμεσο μέλλον θα τους δούμε αγωνιζόμενους. Ήδη, έχουμε μια πολύ καλή εικόνα από τους Μακρή, Οικονόμου και Θεοδώρου, οι οποίοι είχαν πάρει κάποιες ευκαιρίες επί Ζόρζε Κόστα και άρεσαν. Κάπου ωστόσο μεταξύ αποκλεισμού στο κύπελλο, κακής αγωνιστικής εικόνας της ομάδας και αλλαγής προπονητών έμειναν οι μικροί εκτός εντεκάδας.
Πλέον, η παρουσία τους στο γήπεδο κρίνεται απαραίτητη. Όχι απλά γιατί «δεν έχουμε κάτι να χάσουμε» αλλά γιατί έδειξαν ότι είναι καλύτεροι απ’ αυτούς που αγωνίζονται. Κοντά στους τρεις προαναφερθέντες, υπάρχουν και άλλοι νεαροί που δικαιούνται μιας ευκαιρίας, αν μη τι άλλο να δείξουν τι αξίζουν.
Η εξάδα δύσκολα θα χαθεί, όχι βέβαια γιατί πείθει η Ανόρθωσις πως θα κερδίσει τα τρία παιχνίδια που απομένουν, αλλά γιατί Σαλαμίνα και ΑΕΚ που ακολουθούν έχουν απαιτητικό πρόγραμμα με τουλάχιστον ένα δύσκολο παιχνίδι η κάθε μια. Απ’εκεί και πέρα, στόχος θα είναι η πέμπτη θέση, από την οποία όμως ήδη απέχουμε πέντε βαθμούς. Στην Ευρώπη μπορεί υπό προϋποθέσεις να οδηγήσει και η έκτη θέση (αν η πέμπτη Ομόνοια δεν περάσει τα κριτήρια κι εμείς το κατορθώσουμε), ωστόσο οι πλείστοι φαίνεται να θεωρούν ότι μάλλον κακό θα μας κάνει παρά κακό η έξοδος στα σαλόνια της UEFA.
Οπότε, το καλύτερο που έχει η ομάδα να κάνει, είναι να μετρήσει τα κότσια και τις αγωνιστικές δυνατότητες των νεαρών της, στα δύσκολα παιχνίδια που ακολουθούν. Ούτως ή άλλως, από τους υπόλοιπους ποδοσφαιριστές των οποίων τα συμβόλαια τελειώνουν το Μάη, ελάχιστοι θα συνεχίσουν και του χρόνου μαζί μας.
Με αυτή τη λογική, ίσως κατορθώσουμε να ξαναφέρουμε και τον κόσμο στο γήπεδο, τουλάχιστον στο «Αντώνης Παπαδόπουλος». Τουλάχιστον να αισθάνεται ο φίλαθλος ότι βλέπει την ειλικρινή προσπάθεια ενός νεαρού που παίζει όσο μπορεί με τις αντικειμενικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει κι όχι την αδιαφορία ενός απλήρωτου επαγγελματία ο οποίος – παρά τα χίλια δίκαια που μπορεί να αισθάνεται – δεν έχει κανένα δικαίωμα να κοροϊδεύει τον οπαδό στην εξέδρα…
