Μετά και την εξάρα απέναντι στη Δόξα την περασμένη εβδομάδα, όλοι μας ελπίζαμε πως από εδώ και πέρα θα βλέπαμε μία καλύτερη Ανόρθωση από παιγνίδι σε παιγνίδι. Δυστυχώς η εμφάνιση στο Μακάρειο ήταν απλά μία καλή παρένθεση, και σήμερα στο Αντώνης Παπαδόπουλος είδαμε την πραγματική φετινή Ανόρθωση.
Μία Ανόρθωση που μπήκε από το πρώτο λεπτό του αγώνα με μία χαλαρή διάθεση, δείχνοντας υποτίμηση για ακόμα μία φορά στον αντίπαλο της στον αγωνιστικό χώρο, και που δίκαια πήρε το βαθμό της ισοπαλίας.
Βλέποντας τις κινήσεις των περισσότερων ποδοσφαιριστών της ομάδας μας κατά τη διάρκεια του παιγνιδιού, κατανοούσε κανείς ότι πίστευαν πως η φανέλα στο τέλος θα έπαιρνε από μόνη της τους τρεις βαθμούς. Δυστυχώς σήμερα η τύχη δεν μας έκανε το χατίρι και δεν καταφέραμε να γυρίσουμε ακόμη ένα παιγνίδι στο τέλος του.
Πάλι καλά που ο Μακρής, ο οποίος βρέθηκε στον πάγκο αντί στο αρχικό σχήμα όπως «φώναζαν» οι εμφανίσεις του, έσωσε τον ένα βαθμό στις καθυστερήσεις. Σήμερα φάνηκε ξεκάθαρα ότι μας λείπουν βασικά συστατικά για μία ομάδα που θέλει να κάνει πρωταθλητισμό.
Γιατί όταν θέλεις να κάνεις πρωταθλητισμό, δεν μπορείς να δείχνεις «ασέβεια» στις ομάδες που έχεις απέναντί σου. Είναι μετρημένα τα παιγνίδια απέναντι στις θεωρητικά μικρές ομάδες στα οποία παρουσιαστήκαμε σοβαροί. Στα περισσότερα παρουσιαστήκαμε με ένα αλαζονικό ύφος, υποτιμώντας αυτούς που είχαμε απέναντί μας. Στα πλείστα εύκολα – δύσκολα, κυρίως δύσκολα, κερδίσαμε, όμως σήμερα απέναντι στα Κούκλια δεχθήκαμε ένα μεγάλο χαστούκι.
Και εάν κάποιοι ποδοσφαιριστές δεν πονούν την ομάδα, ας μείνουν εκτός και ας αγωνιστούν οι μικροί που τιμούν τη φανέλα την οποία φοράνε. Ο 18χρονος Μακρής «παρέδωσε» και σήμερα μαθήματα σε κάποιους αλλά το ευχαριστώ ήταν να τον αφήσουμε στον πάγκο, όπως κάνουμε με τόσους και τόσους.
