Το αριστερο άκρο στην άμυνα πονάει και το φωνάζει εδώ και χρόνια. Εδώ και χρόνια η ελλεπής επάνδρωση της συγκεκριμένης θέσης μας κοστίζει. Πάνε χρόνια πολλά να δούμε με την φανέλα της Ανόρθωσης ποδοσφαιριστή που να έχει ολοκληρωμένο το πακέτο του αριστερού οπισθοφύλακα και δυστυχώς η συγκεκριμένη θέση έχει τη δική της κατάρα. Ο Αβραάμ βαφτίστηκε κατά συνθήκη ωστόσο ούτε τις τοποθετήσεις έχει ούτε την σωστή συμπεριφορά στον τρόπο που αμύνεται. Ο Σιέλης πέρσι -όσο αγωνίστηκε- τα πήγε καλά μετά τραυματίστηκε, φέτος ακόμη να βρει τα πατήματα του ωστόσο όσο εισπράττει με ευκολία κάρτες για απρόσεκτα μαρκαρίσματα είναι καταδικασμένος να αποτύχει. Ο Άντιτς αγωνίζεται με ανάποδο πόδι, υποφερτός αμυντικά αλλά για βοήθεια στην ανάπτυξη ούτε λόγος.
Ως Ανορθωσιάτες είχαμε την τύχη και την χαρά να δούμε τον Χάρη Χαραλάμπους να αγωνίζεται στη θέση αυτή όπως επίσης και τον Γιώργο Ξενίδη. Ο μεν πρώτος αγωνίστηκε για δεκαετία και βάλε ενω ο Ξενίδης μόλις μία χρονιά καθώς τη δεύτερη του μετατοπίστηκε από τον Κετσπάγια στο κέντρο της άμυνας. Αμφότεροι κάλυπταν με επιτυχία τα νώτα τους και ανέβαιναν ψηλά και έδιναν βοήθειες στην ανάπτυξη της ομάδας. Όσο για την σέντρα τους, ιδιαίτερα του Χαραλάμπους μοιρογνωμόνιο.
Στη συγκεκριμένη θέση η Ανόρθωσις πονάει για χρόνια, με μοναδική εξαίρεση τις εμφανίσεις του Λεϊβακαμπέσι κατά την πρώτη του χρονιά κανένας άλλος δεν πληρούσε ολόκληρο το πακέτο της θέσης.
