Μετά το παιχνίδι του περασμένου Σαββάτου με την ΑΕΛ, πρώτος τον χορό της μεταγραφολογίας έσυρε ο προπονητής Ζόρζε Κόστα, αφού με τις δηλώσεις του άφησε να νοηθεί ότι οι δυνατότητες του ρόστερ μας, μέχρις εδώ φτάνουν.
Το ποιες είναι πράγματι οι δυνατότητες του δυναμικού της ομάδας είναι μια μεγάλη συζήτηση, αλλά το ότι σε κάποιες θέσεις «φωνάζει» για ενίσχυση είναι γεγονός. Η χρονιά δεν μπορεί για παράδειγμα να βγει με μοναδικό σέντερ-φορ τον Κολαούτι, ενώ και στα άκρα της επίθεσης μπορεί αριθμητικά να υπάρχουν αρκετές επιλογές, στην ουσία ωστόσο δεν παίρνουμε όσα θα περιμέναμε. Στην αμυντική γραμμή δε, τα κενά είναι κάτι παραπάνω από εμφανή.
Το ερώτημα είναι, τι παίχτες βρίσκουμε τέτοια εποχή και πόσα πρέπει να «σκάσουμε» για να τους εντάξουμε στην Ανόρθωση. Στη συντριπτική πλειοψηφία τους, οι μεταγραφές Ιανουαρίου καταλήγουν σε αποτυχία, με τρανταχτό παράδειγμα την περσινή χρονιά, όπου ουσιαστικά ζημιώθηκε σοβαρά η Ανόρθωση από τις προσθήκες.
Το μόνο χειροπιαστό για την ώρα, είναι ότι ο Μπεσέρρα που προπονείται με τη Μεγάλη Κυρία μάλλον θα αποκτηθεί, δίνοντας ακόμα μια λύση στη μεσοεπιθετική γραμμή, εκεί που ο Ζόρζε Κόστα αρέσκεται να χρησιμοποιεί τέσσερις ποδοσφαιριστές.
Απ’ εκεί και πέρα, οι διοικούντες μάλλον θα μετρήσουν τα κουκιά μας και την προοπτική της ομάδας – άμεσα συναρτημένη με τη βαθμολογική συγκομιδή στις επόμενες τέσσερις αγωνιστικές – για να δουν πως προχωρούμε. Κάλλιο να πληρώνονται οι παίχτες κανονικά στην ώρα τους, παρά να έχουμε δυο ή τρεις ποδοσφαιριστές επιπλέον και να μένουν όλοι απλήρωτοι. Έπειτα, είναι και οι νεαρότεροι ποδοσφαιριστές της ομάδας, οι δυνατότητες των οποίων μένει να αξιολογηθούν και ένας – δυο εξ αυτών να προωθηθούν στην αρχική εντεκάδα, εάν το αξίζουν. Αυτό ναι, θα ήταν κάποιο κέρδος από την χρονιά.
