Κάποτε κοροϊδεύαμε τους Ομονοιάτες για τα πολλά εκατομμύρια που χρωστούσαν, τώρα, με όσα είδαν το φως της επικαιρότητας από τη Γενική Συνέλευση, οδεύουμε ολοταχώς για να τους φθάσουμε και ίσως να τους ξεπεράσουμε. 13 εκατομμύρια, με κάποια «εξασφαλισμένα» ή όχι όπως μας ανέφεραν, είναι τεράστιος αριθμός, που του χρόνου έτσι καιρό θα είναι ίσως και μεγαλύτερος αν δεν καταφέρουμε να πάμε στους ομίλους του Europa League που θα δώσουν κάποια οικονομική ανάσα.
Για τους αριθμούς μάθαμε, για το τι προηγήθηκε για να φθάσουμε στα 13 εκατομμύρια δεν μάθαμε όμως. Ούτε και τι θα γίνει για να μειωθεί αυτός ο τεράστιος αριθμός. Ναι, θα μειωθεί ο προϋπολογισμός της νέας χρονιάς, αλλά όταν στο τέλος θα κάνουμε τις προσθαφαιρέσεις, αν δεν έρθει η Ευρωπαϊκή επιτυχία ο αριθμός που θα βγει αναμένεται να είναι και πάλι αρνητικός.
Και τώρα τι; Με τους ίδιους ανθρώπους που έφεραν το χρέος εδώ, θα πορευθεί και του χρόνου η ομάδα. Που είναι τα νέα πρόσωπα; Που είναι αυτοί που έχουν την οικονομική επιφάνεια, που κατηγορούν τους νυν, δικαίως για πολλά πράγματα, αλλά τώρα είναι εξαφανισμένοι; Που ήταν χθες που είχαν την ευκαιρία να βγουν και να στηρίξουν κάτι το διαφορετικό;
Το μόνο που είδαμε χθες είναι να δίνεται το «οκ» της Γενικής για να συνεχίσει ο Κάκος και να κατεβάσει συνδυασμό στην επόμενη συνέλευση που θα είναι εκλογική, και να συνεχίσει να έχει τα ηνία του Σωματείου. Δύσκολο θα δούμε άλλους υποψηφίους από τη στιγμή που χθες που είχαν τη μεγαλύτερη τους ευκαιρία, δήλωσαν απών.
Η Ανόρθωση βρίσκεται στο κρισιμότερο της σημείο εδώ και αρκετές δεκαετίες. Πλέον, προσπαθούμε να σώσουμε το σωματείο από την καταστροφή. Τώρα, αν το αποτέλεσμα θα είναι όπως το 2004 που η κρίση τότε μας βρήκε πιο δυνατούς και ήρθαν οι χρυσές εποχές, ή αν θα καταστραφούμε τελείως, είναι το μεγάλο ερώτημα αυτή τη στιγμή.
