Αναμφισβήτητα ο μεγάλος στόχος της φετινής περιόδου ήταν η κατάκτηση του πρωταθλήματος. Η απώλεια του τίτλου ήταν απογοητευτική για όλους μας, αλλά εάν δεν συνέλθουμε και χάσουμε και το ευρωπαϊκό τρένο, θα μιλούμε για ολοκληρωτική καταστροφή.
Είχαμε ήδη δυο ευκαιρίες κόντρα στην Ομόνοια να πάρουμε ένα τρίποντο κι όχι μόνο τις πετάξαμε στον κάλαθο των αχρήστων, αλλά ρεζιλευτήκαμε κιόλας. Τώρα, μας δίνεται άλλη μια ευκαιρία κόντρα στην ΑΕΚ, η οποία μάλιστα αντιμετωπίζει και προβλήματα τιμωρημένων ποδοσφαιριστών και προπονητών αλλά και τραυματισμών. Εάν δεν κερδίσουμε ούτε αυτή την φορά, τότε – παρά το ότι θα έχουμε ακόμα μια ευκαιρία με τον ΑΠΟΕΛ στην τελευταία αγωνιστική – αντιλαμβάνεται κανείς τη δυσκολία του εγχειρήματος, ενώ διερωτάται παράλληλα… κατά πόσο μας αξίζει κιόλας!
Η προδιαγραφόμενη πώληση Λαβόρδε δίνει μια οικονομική ανάσα, η οποία μετά βίας μας βοηθά να ξεπεράσουμε τα κριτήρια Ιουνίου. Μη έξοδος στην Ευρώπη θα αποτελέσει οικονομική τραγωδία για το Σωματείο, όχι μόνο για τη φετινή χρονιά αλλά και για την επόμενη, δεδομένων των αγώνων κεκλεισμένων που θα μεταφερθούν.
Ας ελπίσουμε ότι ο Κολομβιανός, σε μια από τις τελευταίες του κατά τα φαινόμενα εμφανίσεις με τα κυανόλευκα, θα κάνει το κάτι παραπάνω μέσα στον αγωνιστικό χώρο, ώστε η ομάδα μας να συνέλθει από το κώμα και θα πάρει επιτέλους ένα τρίποντο. Η παρουσία του κόσμου δεν αποτελεί καν ερωτηματικό, αφού είναι ξεκάθαρο ότι δεν θα βρεθεί στο ΓΣΖ παρά ελάχιστος. Ας ελπίσουμε ότι έστω και την τελευταία στιγμή θα διαψευσθούμε και οι παίχτες θα τύχουν συμπαράστασης…
