@Το χθεσινό παιγνίδι κόντρα στην Α.Ε.Κ κάλλιστα μπορεί να χαρακτηριστεί ο καθρέφτης της φετινής και όχι μόνο χρονιάς.
@Είδαμε μια Ανόρθωση να κατεβαίνει στο γήπεδο παθιασμένη για τη νίκη, μετρούσε κιόλας τρεις τελικές προσπάθειες πριν το δεκάλεπτο, ωστόσο ένα ατομικό λάθος από τον Κόλιν άλλαξε την ροή της αναμέτρησης. Είχαμε αναφέρει και στα ρεπορτάζ μας πριν το παιχνίδι, πως για να κερδηθεί το ματς θα έπρεπε να μην υπάρξουν ατομικά λάθη. Και όμως υπήρξαν, όπως υπήρχαν σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς.
@Σωρεία χαμένων ευκαιριών, όπως σε κάθε παιχνίδι του δευτέρου γύρου. Η ομάδα δημιούργησε ευκαιρίες αλλά τις πέταξε στο κάλαθο των αχρήστων. Οι επιθετικοί μας βλέπουν την αντίπαλη εστία όπως την τρύπα του βελονιού, δεν έχουν καθαρό μυαλό, ψυχραιμία και την ψυχολογία να τελειώνουν φάσεις και πιθανώς ούτε την ικανότητα γιατί επαναλαμβανόμενη σύμπτωση ίσως να μην είναι σύμπτωση.
@Πέναλτι. Χαμένα πέναλτι αποτελούν τα τελευταία χρόνια μια πονεμένη ιστορία για τον Ανορθωσιάτη που ξεχάστηκε για λίγο λόγω Σπαντάτσιο. Από τα περσινά χαμένα πέναλτι του Λαμπάν κόντρα στην ΑΕΛ, το περσινό χαμένο πέναλτι του Ρέζεκ και πάλι με την Α.Ε.Κ, το χαμένο πέναλτι του Μαραγκού κόντρα στην Ομόνοια στο Γ.Σ.Π, να είναι τα πρώτα που μου έρχονται στη μνήμη.
@Είδαμε ένα διαιτητή να προβαίνει σε «ανθρώπινα λάθη» εναντίον μας. Και εδώ ισχύει το επαναλαμβανόμενη σύμπτωση παύει να είναι σύμπτωση. Ολόκληρη την χρονιά γίναμε μάρτυρες εντεταλμένων διαιτησιών εις βάρος μας. Η ομάδα έμεινε, για ακόμη ένα παιγνίδι, απροστάτευτη με τη διοίκηση παρασκηνιακά να είναι ανύπαρκτη. Ο ορισμός ακόμη μιας τριάδας καμικάζι μας στέρησε την μοναδική ευκαιρία να μπούμε εκ νέου στην διεκδίκηση του τίτλου με τις ευθύνες της διοίκησης είναι ακέραιες γιατί αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά. Οι κατόπιν εορτής ανακοινώσεις είναι απλά επικοινωνιακά τεχνάσματα και επί της ουσίας δεν παρατηρήθηκε καμία αλλαγή καθ’ όλη την διάρκειας της χρονιάς. Τι κι αν αδικηθήκαμε στα μισά παιγνίδια της χρονιάς ενώ σε όλα δεχόμασταν εύκολα κίτρινες κάρτες. Αυτά ηχούσαν σαν φωνή βοώντος εν τη ερήμω καθώς όσο κι αν επιχειρήθηκε, δεν βρέθηκαν οι τρόποι η ομάδα να προστατευτεί.
@Οι φωνές διαμαρτυρίας στο τέλος από αγανακτισμένους οπαδούς έχουν γίνει πλέον ρουτίνα για τον Ανορθωσιάτη. Ο κόσμος έμαθε στα ψηλά και είναι δύσκολο να συμβιβαστεί με τον πάτο, γιατί ναι φτάσαμε πάτο. Τα χρόνια που είμαστε άτιτλοι είναι σχεδόν πέντε και είναι πολλά πάρα πολλά, ιδίως όταν έρχεται στο μυαλό η πορεία της πτώσης αυτά τα πέντε χρόνια.
@Ελπίδες. Ελπίδες υπάρχουν, όσο ζω ελπίζω κάτι που μάθαμε καλά τα τελευταία χρόνια. Σχεδόν κάθε χρόνο κάνουμε σενάρια επί χάρτου για το πώς θα στεφθούμε πρωταθλητές. Μάθαμε να ζούμε την ελπίδα αλλά μάταια η ελπίδα δεν φέρνει τίτλους ούτε διακρίσεις.
