Δεν θα ήταν υπερβολή, να πει κάποιος ότι σήμερα παίζουμε την χρονιά. Προσοχή, δεν είναι το παιχνίδι της χρονιάς, καθώς αυτό ήταν μάλλον την περασμένη βδομάδα ή την προπερασμένη ή πριν από τρεις. Δυστυχώς, δεν ανταποκριθήκαμε.
Σήμερα, παίζουμε την χρονιά ολόκληρη. Αν δεν καταφέρουμε να κερδίσουμε σπίτι μας την Ομόνοια, τότε τα μαύρα σύγνεφα πάνω από το Παπαδόπουλος το πάνε για βροχή. Ούτε να σκεφτόμαστε δεν θέλουμε το ενδεχόμενο απωλειών.
Σίγουρα αυτά τα δεδομένα – βαθμολογικά αλλά και αγωνιστικά με τις απουσίες – προσθέτουν πίεση, τόσο στους ποδοσφαιριστές, όσο και στον τεχνικό. Αν θέλουν όμως να αποτελούν μέλος της Ανορθωσιάτικης οικογένειας, οφείλουν να ανταπεξέρχονται αυτής της πίεσης, που δεν είναι… τίποτα, μπροστά στα μεγάλα παιχνίδια που έδωσε σε Κύπρο και εξωτερικό η ομάδα μας τα τελευταία χρόνια.
Οι ελπίδες και τα ευχολόγια για ευστοχία στην επίθεση και μη χαρακίρι στην άμυνα δεν αρκούν. Πρέπει οι ποδοσφαιριστές μας να παρουσιαστούν ξύπνιοι και συγκεντρωμένοι στον αγωνιστικό χώρο, να μην επιτρέψουν σε αντιπάλους ή/και διαιτητές να τους εκνευρίσουν και να τα δώσουν όλα για τη νίκη και μόνο για τη νίκη. Κανένα άλλο αποτέλεσμα δεν μας αρκεί και δεν μας παρηγορεί.
Ο κόσμος θα κάνει την υπέρβαση και θα βρεθεί στο γήπεδο. Ακόμα και οι οργανωμένοι που απέχουν για τους γνωστούς λόγους, κάνουν έκκληση όλοι οι υπόλοιποι να σταθούν δίπλα στην ομάδα. Θα είμαστε εκεί, μην μας απογοητεύσετε…
