Πολλά λέγονται και γράφονται, για τους εξωγενείς παράγοντες που διαμορφώνουν αποτελέσματα στο κυπριακό πρωτάθλημα. Πράγματα όχι άγνωστα, ούτε πρωτοφανή για τον κόσμο του ποδοσφαίρου μας, αφού λίγο-πολύ τα ζούμε κάθε χρόνο: πριμοδοτήσεις, χάρες, κομματικές ή άλλες παρεμβάσεις, φάκελοι χρωματιστοί και φυσικά… διαιτησία!
Ίσως φέτος, με πάρα πολλά σωματεία να βρίσκονται κυριολεκτικά στο χείλος του γκρεμού με μηδενισμούς και αφαιρέσεις βαθμών, η ψιθυρολογία να είναι εντονότερη. Κι επειδή όπου υπάρχει καπνός, συνήθως υπάρχει και φωτιά, μόνο τα μισά να ισχύουν απ’ όσα κυκλοφορούν… ζήτω που καήκαμε!
Η μοιρολατρία ωστόσο δεν είναι στο δικό μας DNA. Οπωσδήποτε, η Ανόρθωσις ούτε μπορεί, ούτε θέλουμε να μπει σε αυτό τον ανταγωνισμό. Η ομάδα μας, οφείλει να κάνει όσα πρέπει μέσα στον αγωνιστικό χώρο για να στεφθεί στο τέλος πρωταθλήτρια. Άλλωστε, όταν έφτανε στο +6 πριν από ένα μήνα ακριβώς, τα ίδια δεδομένα πάνω-κάτω ίσχυαν. Μετά από τη φουρτούνα, το ποδοσφαιρικό τμήμα χρειάζεται ηρεμία και με καθαρό μυαλό να δει τη συνέχεια.
Βλέποντας παιχνίδι με παιχνίδι, κλείνοντας τ’ αυτιά σε ότι άλλο γίνεται, οι παίχτες μας οφείλουν να διεκδικήσουν αυτό που έδειξαν καθόλη τη διάρκεια της περιόδου ότι τους αξίζει. Αρχής γενομένης από το Σάββατο στη Λεμεσό, όπου το τρίποντο θα ανεβάσει και πάλι την ψυχολογία και θα μας δώσει νέο αέρα ενόψει της συνέχειας. Ταυτόχρονα, τόσο οι διοικούντες, όσο και όλοι εμείς οι φίλαθλοι, οφείλουμε να διασφαλίσουμε κατά το δυνατό ότι η προσπάθεια μέσα στους αγωνιστικούς χώρους θα εξαργυρώνεται και δεν θα τυγχάνει ακύρωσης από αθέμιτους παράγοντες. Φτάνει η προσπάθεια να δικαιώνει τις προσδοκίες. Ας κάνουμε ό,τι περνά απ’ το χέρι μας!
