Με μεγάλη χαρά παρατήρησα ότι στο προηγούμενο παιχνίδι με την συμπολιτιδα Σαλαμίνα υπήρξε ένα κλίμα που απείχε πολύ από τον παροξυσμό των προηγούμενων χρόνων. Το γεγονός ότι καταγόμαστε από την ιδία πόλη η οποία είναι κατεχομένη τα τελευταία 38 χρόνια μόνο συνεκτικό στοιχείο θα έπρεπε να αποτελεί. Τα υπόλοιπα δεν αποτελούν λόγο αντιπαράθεσης, πόσο μάλλον είναι άξια αναφοράς.
Οι πολιτικές ή ιδεολογικές διαφορές καλό είναι να παραμένουν έξω από το γήπεδο. Ο κοινός άσβεστος πόθος της επιστροφής δεν είναι προνόμιο ενός εκ των δύο αλλά κοινός στόχος. Ανορθωσιατες και Σαλαμιναίοι πρέπει να εμπεδώσουμε ότι η εξύβριση μεταξύ μας, υποβαθμίζει όλους μας. Οι ομάδες μας, που ξεριζώθηκαν το 1974, συναντώνται μακριά από τη εστία τους σε μια πόλη που μας φιλοξένει προσωρινά μέχρι να επιστρέψουμε. Το να κοσμούμε εκατέρωθεν η μια κερκίδα την άλλη δίνει μια άλλη διάσταση στα μεταξύ μας παιχνίδια, ανώφελη και παραπλανητική.
Οι ομάδες μας είναι ότι μας απέμεινε από την Αμμόχωστο. Είναι ότι φέραμε μαζί μας από την προσφυγιά. Είναι οι μυρωδιές και οι δρόμοι της Αμμοχώστου. Δεν είναι μόνο εκδρομές, χαρές και λύπες. Εμείς με τη σειρά μας, οφείλουμε να υπηρετούμε αμιγώς την ιδέα που λέγεται ανόρθωσης Αμμοχώστου, αυτή και μόνο αυτή.
Η ενδυνάμωση της επιθυμίας μας για επιστροφή περνά μέσα από τη καλλιέργεια της συνείδησης μας. Η εξοικείωση με την αγαπημένη μας πόλη και τους συμπολίτες μας είναι αναπόσπαστο μέρος του δικού μας παρελθόντος, παρόντος και μελλοντος.
Μπορεί να μην είμαστε η γενιά που αξιώθηκε να ζήσει την πόλη του Ευαγόρα όμως την κρατούμε στην καρδιά μας και στη σκέψη μας και κανένας τίτλος δεν θα μπορέσει να μας προσφέρει όση χαρά θα γευτούμε όταν επιστρέψουμε. Εύχομαι να διεξαχθεί ένας αθλητοπρεπής αγώνας εντελώς αποχρωματισμένος από πολιτικές αγκυλώσεις και πάθη του παρελθόντος.
Γιατί η πιο λαμπρή γιορτή μας θα είναι η επιστροφή μας…
