Η μοναδική φορά που τεθήκαμε αντιμέτωποι, τα τελευταία 20 χρόνια, με την ομάδα της Αλκής για το θεσμό του κυπέλλου ήταν την περίοδο 2002-03 όπου στο τέλος η ομάδα μας κατέκτησε τον θεσμό νικώντας την Α.Ε.Λ στα πέναλτι.
Φυσικά με την πάροδο 10 χρόνων το μόνο κοινό στοιχείο που συνδέουν τα δύο ματς είναι ότι και τότε είχε προεδρικές εκλογές, καθώς η διοργάνωση είτε σε μια εντελώς διαφορετική μορφή. Το κύπελλο στην φάση των 16 διεξαγόταν με την μορφή των 4 ομίλων αποτελούμενων από 4 ομάδες. Στον ίδιο όμιλο μαζί μας πέραν της Αλκής ήταν ο Εθνικός Άχνας και ο Εθνικός Άσσιας.
Με το αριστερό μπήκε στο κύπελλο εκείνης της περίοδο η ομάδα μας, αφού στην πρεμιέρα των ομίλων υποχρεώθηκε σε εντός έδρας ισοπαλία με τον Εθνικό Άχνας, ισοπαλία η οποία αποτέλεσε και το κύκνειο άσμα του προπονητή μας Έτβαρτ Λόρενς και την έλευση του Ανδρέα Μιχαηλίδη. Έτσι όπως γίνεται αντιληπτό η νίκη εκτός έδρας κόντρα στην Αλκή για την δεύτερη αγωνιστική ήταν κάτι παραπάνω από επιβεβλημένη.
Δίχως να πραγματοποιήσουμε το ιδανικό ξεκίνημα και με τον Νικολάου να αποβάλλεται με κόκκινη κάρτα η αποστολή μας ήταν ιδιαίτερα δύσκολη, την λύση του γόρδιου δεσμού την έδωσε στο 81’, ποιος άλλος; Ο Τιμούρ Κετσπάγια ο οποίος με σουτ από το ύψος της περιοχής κάρφωσε την μπάλα στο πλεκτό των αντιπάλων.
Ξανά αντιμέτωποι με την Αθάνατη βρεθήκαμε την τελευταία αγωνιστική όπου και ως αδιάφοροι του κερδίσαμε με 4-0. Για την ιστορία τα γκολ σημείωσαν ο Βέτραν Πέλιτς, ο Νεοφύτου 2 γκολ και ο Σιέπης.
Περισσότερα για την πορεία προς τον τίτλο του κυπέλλου εκείνης της περίοδου μπορείτε να βρείτε εδώ
