Πριν δυο βδομάδες, γράφαμε πως η εντός έδρας ισοπαλία με την Αλκή, ήρθε την πιο κατάλληλη στιγμή. Τόσο γιατί έπρεπε να μας προσγειώσει, καθώς αρκετοί από μας πίστεψαν πως λιγο-πολύ το πρωτάθλημα τελείωσε, όσο κι επειδή οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές μας όφειλαν να καταλάβουν ότι δεν υπάρχουν εύκολοι αντίπαλοι και παιχνίδια που θα κερδηθούν δια περιπάτου.
Δυστυχώς, το παρολίγον πάθημα δεν έγινε μάθημα και στο χθεσινό (23/1) παιχνίδι με την Αλκή και πάλι, είχαμε μια απ’ τα ίδια. Η φαεινή ιδέα χρησιμοποίησης αναπληρωματικών στο πρώτο ματς – κάτι που θα μπορούσε να γίνει κάλλιστα στον επαναληπτικό, νοουμένου ότι η πρόκριση θα είχε κριθεί – μας έφερε σε ένα παιχνίδι υψηλών απαιτήσεων, μεσοβδόμαδα, ανάμεσα σε δυο ντέρμπι. Η ομάδα κατέβηκε στο γήπεδο με μια εντεκάδα από την οποία έλειπαν οι πλείστοι μεγάλοι αστέρες της μεσοεπιθετικής γραμμής. Μια ομάδα όμως, που ούτε να επιτεθεί μπορούσε, ούτε να αμυνθεί, ούτε παιχνίδι να φτιάξει. Ήταν μια Ανόρθωση που θύμιζε στιγμές των προηγούμενων ετών.
Η εικόνα δεν άλλαξε ιδιαίτερα ούτε μετά τις τρεις αλλαγές του δευτέρου μέρους. Φυσικό, μιας και στο μυαλό συνυπήρχαν ταυτόχρονα το άγχος της πρόκρισης και η σκέψη του Σαββατιάτικου δύσκολου αγώνα. Ευτυχώς που κάτι ο Βαλβέρδ, λίγο οι αμυντικοί και κάπου η τύχη, μας κράτησαν μακρυά από περισσότερες περιπέτειες, ενώ οι δυο μπαλιές ακριβείας του γενικά κακού Κάλβου συστήθηκαν πρώτα στον Ιντζάκι και μετά στον Οκκά, για να απομακρύνουν ανεπιθύμητες περιπέτειες. Ας ελπίσουμε μόνο η νίκη να μην ήταν πύρρειος, αφού δεν ήταν λίγοι οι ποδοσφαιριστές που μετά τα 120′ αγώνα, έδειχναν να πονάνε σε διάφορα σημεία του σώματός τους.
Ο Ρόνι Λεύι δεν διαχειρίστηκε σωστά τη σειρά αγώνων που είχε να δώσει, πέτυχε όμως το μισό ζητούμενο που ήταν η πρόκριση στους “8”. Πλέον, μένει το άλλο μισό, να διατηρήσει τη διαφορά του +6 επιστρέφοντας από το ΓΣΠ. Απ’ εκεί και πέρα, έχει σαφή εικόνα για τους αναπληρωματικούς του, ποιοι μπορούν να σηκώσουν το βάρος της γαλανόλευκης φανέλας και πόσοι αδυνατούν να μας βοηθήσουν στην πορεία προς τον τίτλο. Κάτι που θα μπορούσε να έχει επιπλέον αν ήταν αλλιώς τα πράγματα, είναι μια γεύση από Κύπριους νεαρούς παίχτες, οι οποίοι φτάνουν το πολύ μέχρι τη 18άδα…
