Αναμφισβήτητα, στα τρία παιγνίδια που χρησιμοποίησε φέτος ο Λέβι το 4-4-2, είδαμε μία Ανόρθωση πιο επιθετική και να αποδίδει όμορφο ποδόσφαιρο. Όπως σημειώσαμε εδώ στο Anorthosis24, με τόσους νέους ποδοσφαιριστές στο φετινό ρόστερ, ήταν επόμενο πως σε μερικά παιγνίδια η ομάδα μας θα αγωνιζόταν πιο σφιχτά για να μην διακινδυνέψει να χάσει τους τρεις βαθμούς της νίκης, καθώς η ομοιογένεια δεν ήταν και στο πιο υψηλό της σημείο. Με τους ποδοσφαιριστές μας να έχουν πλέον αρκετά παιγνίδια στα πόδια τους, στους αγώνες με ΑΠΟΕΛ και ΑΕΠ, όπως και με Εθνικό που έγινε η πρώτη «πρόβα», ο Λέβι τους έδωσε περισσότερες ελευθερίες στο παιγνίδι τους, κάτι που αποτυπώθηκε καθαρά στον αγωνιστικό χώρο.
Είδαμε μία Ανόρθωση να φτιάχνει αρκετές ευκαιρίες, να έχει γρήγορη ανάπτυξη και από τα δύο άκρα αλλά και από τον άξονα, και τους δύο πλάγιους αμυντικούς να συμπεριφέρονται σαν σύγχρονα μπακ-χαφ, ανεβοκατεβαίνοντας την γραμμή και βοηθώντας στο επιθετικό κομμάτι. Με τον Σπαντάτσιο σε πιο οπισθοχωρημένο ρόλο, η ανάπτυξη της ομάδας μας από πίσω είναι πλέον πολύ καλύτερη, καθώς ο Βραζιλιάνος παίρνει την μπάλα από τους αμυντικούς μας και οργανώνει το παιγνίδι από το αμυντικό μισό του γηπέδου. Έτσι, έχουμε και την κατοχή, και αναγκάζουμε τον αντίπαλο να κυνηγάει αυτός την μπάλα αντί εμείς.
Με αυτά που έδειξε η Μεγάλη Κυρία στους δύο τελευταίους αγώνες, το λογικό είναι να αγωνιστούμε και πάλι με 4-4-2 στον αγώνα του Παραλιμνίου. Ένας αγώνας, που έχει μεγαλύτερο βαθμό κινδύνου από αυτό με την ΑΕΠ, αλλά και πάλι μία σοβαρή Ανόρθωση, θα πάρει την νίκη και τους τρεις βαθμούς.
