Σε πέντε ώρες συμπληρώνεται μία ολόκληρη μέρα που την νίκη μας στο ΓΣΖ, και ο Χατζηλιασής εν χασιμιός! Άρκεψα και ανησυχώ κοπέλια, εν ξέρω για σας! Θέλω να ακούσω για απονομές, θέλω να ακούσω για πρωταθλήματα επί ίσοις όροις, θέλω να ακούσω για το κατεστημένο της Ανόρθωσης! Γουστάρω έτσι καταστάσεις, αλλά άφηκεν μας έτσι ο Χατζηλιασής φαίνεται! Όπως την κορού που σου λαλεί έχω ΚΑΛΒες (γεια σου Κάλβο!), αλλά όταν πάει να γινεί ο χαττάς λαλεί σου «ουπς, έχω πονοκέφαλο». Έτσι μας κάμνεις Χατζηλιασή! Περιμένω δηλώσεις σου εντός της ημέρας, ακούεις ρε;;;
Άτε πάμε στα δικά μας τωρά. Μα τι πώρωση ήταν τούτη εψές; Μα πόσο ηδονική ήταν η νίκη μας; Σκεφτείτε τις λαστιχάρισσες τωρά μπροστά που την τιβί. Στο 39 που εφάμεν το δεύτερο, εφκάλαν τους δονητές πάνω που την χαρά τους. Στο 43 όμως, εβάλαν τις μπαταρίες, και στο 67… αφήνω το για την φαντασία σας! Νομίζω εν επίτηδες που το κάμνουμεν τούτο. Να προηγούμαστε και να τους αφήνουμε να μπαίνουν στο παιγνίδι. Νιώθω σαν να είμαστεν ο Jigsaw, θέλουμε να τους διούμε ελπίδες αλλά στο τέλος η ποινή τους εν κομμένη. Παίζουμε μαζί τους με λία λόγια. Με το αποέλ αφήστε τους να προηγηθούν 2-0, να έχει λίο action το παιγνίδι τουλάχιστον. Και την αέλ 1-0, να μεν παίξουμε και λίο μαζί τους; Αφού στο τέλος θα το γυρίσουμε πάλε, no problemo.
Όπως και να έχει, έφυεν η Κούλλα, εμείναν οι λούλλες τώρα. Η αελούλλα και η αποελούλλα. Κάμετε τους χάζιν αύριο που εννά παίζουν μαζί στο Τσίρειο. Φοιτσιάρικο το έργο. Το διαχρονικά κατεστημένο με το νέο κατεστημένο. Ο νέος είναι ωραίος ή ο παλιός είναι αλλιώς; Ποντάρω στον παλιό εγώ! Όι να δέρει, αλλά στα σφυρίγματα. Άτε, πάμεν να απολαύσουμεν ήρεμα την Κυριακή μας, και θα τα πούμεν! Adios amigos.
