Τα όσα συμβαίνουν τις τελευταίες δυο βδομάδες με τη Δικαστική Επιτροπή της ΚΟΠ, έχουν πετύχει να εξευτελίσουν το θεσμό – αν δεν ήταν ήδη στον πάτο δηλαδή – και να πλήξουν λίγο ακόμα την αξιοπιστία του δύσμοιρου κυπριακού πρωταθλήματος. Όταν παρακολουθείς τους οπαδούς και των τεσσάρων ομάδων που πέρσι πρωταγωνίστησαν να κατηγορούν τις άλλες τρεις για εύνοια από τη Δικαστική, δυο τινά μπορεί να συμβαίνουν: είτε ο πέλεκυς έπεσε βαρύς για όλους, είτε απλά η Δικαστική τα έκανε θάλασσα! Μάλλον το δεύτερο…
Ξεκινώντας από την περασμένη βδομάδα, είχαμε τα τραγελαφικά με την ένσταση της Σαλαμίνας. Είμαστε υπέρ, οι αγώνες να διεξάγονται και να κρίνονται στα γήπεδα. Το ίδιο είχαμε πει και πέρσι με την ένσταση της δικής μας ομάδας για τον Τζέισον Δημητρίου. Πλην όμως, οι κανόνες πρέπει να είναι για όλους. Κρίμα κι άδικο να έχανε η ΑΕΛ ένα τρίποντο που κέρδισε με μόχθο στο γήπεδο αλλά – έστω κι από άγνοια – η αντικανονική συμμετοχή ενός παίχτη, όπως και να το κάνουμε, επιφέρει μηδενισμό της ομάδας που τον χρησιμοποίησε. Στην ουσία της υπόθεσης δεν θέλουμε να μπούμε, αλλά όταν μια τόσο απλή απόφαση παίρνει τρεις μέρες να ληφθεί, ενώ μεσολαβεί και μια παραίτηση, ο καθένας μπορεί να υποθέσει το παρασκήνιο που προηγήθηκε…
Αυτή τη βδομάδα, ακόμα μια αποθέωση της δικαιοσύνης. Εμείς δεν θα διαφωνήσουμε με τις δυο αγωνιστικές στον Αλέξα. Κανονικά, σε μια πειθαρχημένη και σοβαρή ομάδα, ο ποδοσφαιριστής θα είχε ήδη τιμωρηθεί από τον προπονητή και τη διοίκηση. Όταν όμως ο Αλέξα τιμωρείται με δυο αγωνιστικές γιατί προκάλεσε την κερκίδα, πώς είναι δυνατόν ο Ρονκάτο που πέταξε αντικείμενο να τιμωρείται μόνο με πρόστιμο; Κι αν αυτοί οι δυο παίχτες τιμωρούνται γιατί ενήργησαν με τον τρόπο που ενήργησαν, είναι δυνατόν η Ομόνοια της οποίας οι οπαδοί μας έκαναν διεθνώς ρεζίλι με την παρολίγον δολοφονική κροτίδα που πέταξαν διακόπτοντας και το παιχνίδι, να τη βγάζει καθαρή μόνο με πρόστιμο; Και το κορυφαίο της βραδιάς, αν οι παίχτες ή οι οπαδοί ενήργησαν εν βρασμώ ψυχής και τα σωματεία τους τιμωρήθηκαν, ο εκπρόσωπος του ΑΠΟΕΛ πώς είναι δυνατόν να μην τιμωρείται; Σε οποιαδήποτε σοβαρή χώρα, άνθρωπος που κάνει δηλώσεις ένα εικοσιτετράωρο μετά από παιχνίδι στο οποίο δεν αγωνιζόταν η ομάδα του και πυροδοτεί την ένταση και το φανατισμό, θα έπρεπε να κάνει τουλάχιστον χρόνο να περάσει καν έξω από γήπεδο. Όφειλε η Ομοσπονδία να του είχε ήδη αφαιρέσει τη διαπίστευση και η Ένωση Συντακτών τη δημοσιογραφική ιδιότητα. Δεν είναι δυνατό να στέλνουμε ανθρώπους στη φυλακή λόγω επεισοδίων για μήνες, ενώ κυκλοφορούν ελεύθεροι και ανενόχλητοι οι άνθρωποι που προάγουν τη μισαλλοδοξία και αποτελούν τους εργολάβους της βίας και των χουλιγκανισμών.
Δυστυχώς, αυτό που θέλουμε στο ποδόσφαιρο δεν είναι δικαιοσύνη. Αντίθετα, τα σωματεία λειτουργούν ως καραγκιοζοπαίχτες που χειρίζονται τις μαριονέτες τους. Εγώ σε διόρισα, εμένα θα ψηφίσεις. Δικαιοσύνη “α λα καρτ”. Όποτε μας βολεύει και… όσο μας συμφέρει. Οι θεσμοί, τα καταστατικά, οι νόμοι και τα άρθρα είναι ψιλά γράμματα για τη βίβλο του κυπριακού ποδοσφαίρου. Μια βίβλος γεμάτη με διαπλοκή, σκάνδαλα, αλληλοπριμοδοτήσεις, βολέματα και φυσικά… παρασκήνιο. Κανένας δεν θέλει να αλλάξει τα πράγματα. Όσοι φωνάζουν, το κάνουν είτε για να διατηρήσουν τη θέση ισχύος τους – και συνήθως αυτοί φωνάζουν το περισσότερο – είτε για να αποκτήσουν απλά ένα κομμάτι στην πίτα. Η κάθαρση και η ισονομία, είναι φαίνεται μόνο για τους αφελείς και τους ρομαντικούς…
