Η πρώτη φορά που άκουσε δυνατά και καθαρά το όνομά του από την κερκίδα, ήταν η 21η Ιανουαρίου 2011. Στα πλαίσια της 17ης αγωνιστικής, η Ανόρθωσις επικρατούσε της Ομόνοιας με 0-1 μέσα στο ΓΣΠ, ολοκληρώνοντας και τα δύο ημίχρονα με 10 ποδοσφαιριστές! Ο Ρόνι Λεύι ήταν ο νέος ήρωας στο “ΠΑΠ”…
Οι γλώσσες ακολούθως βγήκαν περίπατο: “Μπήκαμε στη μετα-Κετσπάγια εποχή”, πρόωρη ανανέωση συμβολαίου για δυο χρόνια, “η Μεγάλη Κυρία επέστρεψε” και η προσγείωση ήταν ανώμαλη! Οι τρεις συνεχείς αποτυχίες ξεθώριασαν τις εικόνες του θριάμβου και επιστρέψαμε στη μιζέρια των προηγούμενων χρόνων. Η αλήθεια είναι, ότι ο Ισραηλινός ουδέποτε είχε φουσκώσει τα μυαλά τάζοντας λαγούς με πετραχήλια. Σεμνός και προσηλωμένος στη δουλειά του, προσπαθούσε να βγάλει το καλύτερο από τους ποδοσφαιριστές που είχε στη διάθεσή του. Αν το κατάφερε, είναι μια άλλη ιστορία. Κανείς δεν μπορεί όμως να τον κατηγορήσει πως δεν προσπάθησε…
Επί ημερών Ρόνι Λεύι, η Ανόρθωσις παρουσιάζεται στο γήπεδο με συγκεκριμένο αγωνιστικό πλάνο. Είναι ιδιαίτερα προσεκτική στην άμυνα μέχρι… τρέλας, έχοντας 7 έως 9 ή και 10 ποδοσφαιριστές, οι οποίοι έχουν σαν πρώτο μέλημα τα ανασταλτικά τους καθήκοντα κι έπειτα το πως θα σκοράρει η ομάδα. Είμαστε βέβαιοι, πως τα έπιπλα στο σπίτι του έχουν ριζώσει στις θέσεις που πρωτομπήκαν. Δεν είναι άνθρωπος των μεγάλων αλλαγών! Αν βρει μια εντεκάδα που κερδίζει – ανεξαρτήτως απόδοσης – δεν προβληματίζεται ιδιαίτερα για το επόμενο ματς. “Εντεκάδα που κερδίζει, δεν αλλάζει”! Είναι άξιος να βγάλει το λάδι ενός ποδοσφαιριστή που έχει πάρει τη φανέλα βασικού στο σπίτι, παρά να τον αφήσει στον πάγκο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ο πρόσφατος αγώνας με την Ομόνοια: Ο Πάολο Ζορζ, έχοντας μόλις μια προπόνηση σε 15 ημέρες, είδε το όνομά του στη λίστα της αρχικής παράταξης. Κάτι βέβαια που στοίχισε μια αλλαγή στον αγώνα και τη διαθεσιμότητα του ποδοσφαιριστή για ένα μήνα!
Ούτε όμως και μέσα στο παιχνίδι ο Λεύι είναι θιασώτης των αλλαγών. Αρκετές φορές η κραυγή “change mr Levi” (αλλαγή κύριε Λεύι) αντηχεί στο Αντώνης Παπαδόπουλος, ιδιαίτερα στις αρχές του δευτέρου ημιχρόνου. Είναι αλήθεια ότι… τιμώντας την καταγωγή του, ο “τσιγκούνης” προπονητής μας κάνει οικονομία στις αλλαγές. Πολλές φορές δε – ιδιαίτερα στην περσινή περίοδο – άφηνε και μια αλλαγή για το σπίτι! Αρκετοί του χρέωσαν την απώλεια του τριπόντου με τον Απόλλωνα, στην τελευταία αγωνιστική της κανονικής περιόδου, αφού ο Ρόνι φαίνεται είχε… ξεχάσει να αλλάξει μπαταρία στο ρολόι του και ήταν ιδιαίτερα διστακτικός στο να πραγματοποιήσει δεύτερη και τρίτη αλλαγή. Ακόμα ένα παιχνίδι στο οποίο ελέγχεται το κοουτσάρισμα, ήταν ο επαναληπτικός κυπέλλου με την ΑΕΛ. Το σκορ ήταν στο 2-1, θέλαμε γκολ πρόκρισης και ο Μιχαλάκης ολοκλήρωσε το παιχνίδι στο… ζέσταμα.
Από την άλλη, δεν μπορεί κανείς να του στερήσει το χαρακτηρισμό Ρόνι Ντέρμπι! Είναι ο μοναδικός προπονητής που κέρδισε την Ομόνοια στη μετα-Τιμούρ εποχή. Κι όχι μια και δυο φορές, αλλά τρεις σε τέσσερις αγώνες παρακαλώ! Τέσσερις αγώνες, στους οποίους αξίζει να σημειώσουμε, είδε την ομάδα του να ολοκληρώνει τα παιχνίδια με 10 ποδοσφαιριστές! Ευνοϊκή είναι και η παράδοση που κτίζει με το Αποέλ, αφού μετρά μια ήττα σε αδιάφορο εντός έδρας παιχνίδι, ενώ έχει δυο νίκες μέχρι στιγμής, μια εντός και μια εκτός έδρας. Ένα παιχνίδι στο ΓΣΠ είχε μείνει στη λευκή ισοπαλία.
Πολλές φορές βλέπουμε τον Ισραηλίτη κόουτς να κάθεται ατάραχος στον πάγκο λες και παρακολουθεί… θέατρο. Ήρεμος, ανέκφραστος, σχεδόν δίχως διάθεση! Πίσω του, στην εξέδρα, μπορεί ο κόσμος να κάθεται σε αναμμένα κάρβουνα, αναμένοντας το… μοιραίο. Ο Ρόνι όμως δεν μασάει! Έχει εμπιστοσύνη στην ομάδα και αναμένει από τους ποδοσφαιριστές να εφαρμόσουν το πλάνο του. Αρκετές φορές δικαιώνεται. Είναι όμως και περιπτώσεις – όπως το παιχνίδι με την Ντίλα Γκόρι – που όταν στραβώσει το πράγμα, πάνε όλα κατά βαρβάρων. Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι στα δύσκολα πνίγεται. Δεν έχει αυτό που ονομάζουμε “σχέδιο Β΄”. Ο ίδιος, φαίνεται να έχει πίστη στους ποδοσφαιριστές του, ότι μπορούν να ανατρέψουν τα εις βάρος τους δεδομένα. Κάποτε βέβαια, θέλουν κι αυτοί βοήθεια…
Σε ορισμένες περιπτώσεις, όταν τα παίρνει στο… κρανίο, είναι θεριό ανήμερο! Φωνάζει – τι φωνάζει; ουρλιάζει! – χτυπά τα χέρια στο έδαφος, άμα τύχει βρίζει κιόλας! Όλα βέβαια δικαιολογημένα από το άγχος και την ένταση του παιχνιδιού. Είναι χαρακτηριστικό ότι ουδέποτε συμπεριφέρθηκε με αντιαθλητικό τρόπο. Ούτε μια φορά δεν μίλησε για διαιτησία, παρασκήνιο, σκοτεινές δυνάμεις. Ποτέ δεν έκανε παράπονα για τον τρόπο που επιλέγουν να αγωνίζονται οι αντίπαλοι. Δεν μετρά καμιά παραπομπή στη Δικαστική και φυσικά έχει το… ποινικό του μητρώο κατάλευκο!
Αυτός είναι ο Ρόνι Λεύι. Με τα καλά και τα κακά του. Συμπλήρωσε ήδη ένα χρόνο στην Ανόρθωση, έχοντας τόσο υπέρμαχους, όσο και… “πολέμιους” στις τάξεις των οπαδών μας. Όλοι όμως του εύχονται να μείνει για χρόνια ακόμα μαζί μας, καθώς αυτό συνεπάγεται νίκες και τίτλους για τη Μεγάλη Κυρία της Αμμοχώστου!
ΥΓ: Διαβάστε το πρώτο μέρος του αφιερώματος: “Ο Ρόνι προελαύνει και… παρελαύνει”.
