Είναι ίσως η πρώτη φορά που ο προπονητής μας τοποθετείται δημόσια για τον καλοκαιρινό αποκλεισμό από την Ντίλα Γκόρι, στη διάσκεψη τύπου. Ένας αποκλεισμός που είχε ολέθριες οικονομικές συνέπειες, ήταν αιτία για τα έκτροπα και την βαριά τιμωρία από την UEFA, ενώ το χειρότερο ήταν ότι απομάκρυνε τον κόσμο που έκανε την υπέρβαση και κατέκλυσε το “Αντώνης Παπαδόπουλος”.
Ο κ. Λεύι υποστήριξε ότι από τη στιγμή που έγιναν σαρωτικές αλλαγές στο δυναμικό της ομάδας, η ευρωπαϊκή διάκριση ήταν δύσκολη. Θεωρεί ότι εφόσον οι υποχρεώσεις στην Ευρώπη είναι στο ξεκίνημα της περιόδου, ο κορμός πρέπει να παραμένει σε μεγάλο βαθμό ίδιος με της προηγούμενης περιόδου. Κάτι που – εκ των πραγμάτων – ήταν αδύνατο για φέτος.
Ωστόσο, ο Ισραηλινός προπονητής θα έπρεπε να είχε πει ευθύς εξ αρχής ότι στόχος δεν ήταν η είσοδος τους ομίλους. Όφειλε να είχε ενημερώσει τα μέλη του Συμβουλίου, τα οποία καλούσαν τον κόσμο να έρθει κοντά στην ομάδα με στόχο την είσοδο στους ομίλους του Europa League. Εάν όντως ο πήχης των προσδοκιών μπήκε ψηλότερα από τις δυνατότητες, ήταν μεγάλο σφάλμα, που φυσιολογικά έφερε την απογοήτευση στους φιλάθλους.
Θα μας επιτρέψει όμως ο Ρόνι Λεύι να διαφωνήσουμε εις διπλούν. Κατ’ αρχάς, δεν αιφνιδιαστήκαμε από τον αντίπαλο, ούτε κληθήκαμε να αντιμετωπίσουμε μια καλύτερη ομάδα. Είχαμε τον αντίπαλο εκεί ακριβώς που τον θέλαμε: Στην έδρα μας, με δέκα και πλέον χιλιάδες κόσμου να στηρίζουν με θέρμη την προσπάθεια των ποδοσφαιριστών, το σκορ του πρώτου αγώνα να είναι καθαρά υπέρ μας και το πρώτο ημίχρονο να έχει ήδη περάσει στην ιστορία. Πλην όμως, καταφέραμε να χάσουμε με πανηγυρικό τρόπο, διότι δεν ήμασταν σοβαροί και συγκεντρωμένοι. Ανεβήκαμε πολύ ψηλά, υποτιμήσαμε τον αντίπαλο, πιστέψαμε πως ήμασταν ήδη στον επόμενο γύρο και το πληρώσαμε πολύ ακριβά. Το πληρώνουμε ακόμα…
Το δεύτερο σημείο της διαφωνίας μας, είναι η δήλωση πως για ευρωπαϊκές επιτυχίες απαιτείται ο περσινός κορμός. Εν μέρει, ενδεχομένως αυτό να ισχύει. Δεν μπορεί όμως να είναι απόλυτο. Μια ματιά στο πρόσφατο παρελθόν της ομάδας μας, δείχνει το αντίθετο. Με πολύ λιγότερο χρόνο προετοιμασίας, η ομάδα του 2008-09 κατάφερε να είναι έτοιμη, όχι απλά για ν’ αντιμετωπίσει ομάδες χαμηλότερης δυναμικότητας – όπως η Ντίλα Γκόρι – αλλά μεγαθήρια όπως η Ραπίντ και ο Ολυμπιακός αρχικά, η Ίντερ, η Βέρντερ και ο Παναθηναϊκός λίγο αργότερα…
Είναι ανησυχητικό να διαπιστώνουμε ότι κάποια λάθη του καλοκαιριού δεν έχουν ακόμα εντοπιστεί – πόσο μάλλον να διορθωθούν – και να ψάχνουμε για δικαιολογίες. Η δήλωση του προπονητή ότι η ομάδα ακόμα είναι στο 50% των δυνατοτήτων της, δημιουργεί προσδοκίες για το μέλλον, αλλά ταυτόχρονα και προβληματισμό για το πότε θα πάρουμε το μέγιστο από τους ποδοσφαιριστές μας. Ξεκινήσαμε νωρίς τον Ιούλιο, είμαστε ήδη στον Οκτώβρη, φτάσαμε σχεδόν στα μισά του πρώτου γύρου και η έλλειψη ετοιμότητας δεν μπορεί να βρίσκεται ακόμα στα επιχειρήματά μας…
αλιγάτορας
