Οι πιο αισιόδοξες εκτιμήσεις κάνουν λόγο για sold out στον Κυριακάτικο αγώνα εναντίον στο πράσινο κατεστημένο και το γεγονός αυτό ξυπνά ευχάριστες αναμνήσεις κυρίως από την χρυσή εποχή Κίκη – Μιτόσεβιτς. Έχει δημιουργηθεί μια πρωτοφανής δυναμική για τα δεδομένα των τελευταίων χρόνων με τον κόσμο να συσπειρώνεται και να περνά αισιόδοξα μηνύματα μέσω ραδιοφώνου και διαδικτύου.
Το εν λόγω παιχνίδι έχει την δική του ιδιαιτερότητα μιας και είναι ένα από εκείνα τα παιχνίδια που τυχόν νίκη θα σημάνει για τα καλά την επιστροφή του κόσμου στο γήπεδο. Δυστυχώς στα 2 τελευταία τέτοια τεστ, η ομάδα μας απέτυχε και φυσικά αναφέρομαι στον περσινό αγώνα με την Αλκή (με την δυναμική που αναπτύχθηκε από το διπλό στο ΓΣΠ και τους εορτασμούς των 100χρονων) και τον φετινό αγώνα με την Ντίλα Γκόρι (που η ευρωπαϊκή διάκριση φάνηκε να ήταν πιο κοντά από ποτέ). Σαφέστατα η εικόνα που είδαμε στις κερκίδες του “Παπαδόπουλος” πριν τον αγώνα με τους Γεωργιανούς ήταν πρωτόγνωρη για τα δεδομένα των τελευταίων 5 χρόνων αλλά … όλοι θυμόμαστε ότι το γεγονός αυτό δεν προεξόφλησε το τελικό αποτέλεσμα.
Στο προσεχές παιχνίδι δεν δίνει μόνο εξετάσεις ο Κάκος, ο Λεβί και οι ποδοσφαιριστές, αλλά και εμείς οι ίδιοι. Οφείλουμε να ενεργήσουμε, τουλάχιστον για τα 90 αγωνιστικά λεπτά, σαν υπέρμαχοι της ομάδας ανεξάρτητα των δεδομένων που θα διαμορφωθούν. Θα είναι σοφότερο να δώσουμε στους ποδοσφαιριστές μας να καταλάβουν ότι είμαστε το πλάι τους, παρά να δημιουργήσουμε τον συνηθισμένο (δυστυχώς) εκνευρισμό με μουρμουρητά και γιουχαΐσματα. Το γεγονός ότι θα πληρώσουμε ένα σεβαστό πόσο για εισιτήριο, δεν μας δίνει το δικαίωμα ούτε να παραφερθούμε, ούτε να ανεμίζουμε το πτυχίο του “προπονητή της κερκίδας” . Και μιας και περί χρημάτων ο λόγος, θα ήταν σίγουρα πιο εποικοδομητικό ο οβολός μας να ξοδευτεί για τις ανάγκες του σωματείου και όχι για την συμπεριφορά των λίγων στην δικαστική. Προσοχή λοιπόν αγαπητοί ομοϊδεάτες ώστε η παρουσία μας στο γήπεδο την Κυριακή να λειτουργήσει ευεργετικά και όχι σαν … μπούμερανγκ.
