Αδέλφια μου καλήμερα,
Μετά το επιβλητικό πέρασμα επί της Ομόνοιας (σαν να και αποκτήσαμε και νέους πελάτες, με 3 νίκες στους 4 τελευταίους αγώνες μαζί τους), βλέπουμε το ξέσπασμα ενός ανελέητου πολέμου, με όλη την Λευκωσία συστρατευμένη απέναντι στον Φοίνικα. Οι μεγαλύτερες λέρες του Κυπριακού ποδοσφαίρου, οι και καλά “αιώνιες αντιπάλοι”, ή αλλιώς οι αιώνιοι βολεμένοι του κατεστημένου, βλέποντας το ξύπνημα της ΑΝΟΡΘΩΣΗΣ από τον λήθαργο των τελευταίων 4 ετών, είτε συντονισμένα είτε όχι, έπεσαν με τα μούτρα πάνω μας. Στο παιχνίδι προσπαθούν να βάλουν και τον μικρό και συμπαθή, κατά τα άλλα, Ολυμπιακό, που τυγχάνει να είναι και ο επικείμενος μας αντίπαλος. Βιάζονται, γιατί ξέρουν ότι η μάχη είναι δύσκολη. Το έχουν ξαναπροσπαθήσει, αλλά απέτυχαν. Κάθε φορά που μας έκοβαν το κεφάλι, φύτρωναν άλλα δύο. Κάθε τους επίθεση μας δυνάμωνε, κάθε τους χτύπημα κάτω από τη μέση μας έσφιγγε τις γροθιές, μας πείσμωνε και μας ένωνε όλους μαζί, ασπίδα γύρω από την ΑΝΟΡΘΩΣΗ μας! Γι’ αυτό φέτος είπαν να ξεκινήσουν από νωρίς, μπας και προλάβουν. Οι λόγοι; Πολλοί και διαφορετικοί, αναλόγως του χρώματος: ΖΗΛΙΑ, ΦΟΒΟΣ, ΜΙΣΟΣ. Ζώντας τους από κοντά, τα συμπεράσματα είναι ολοφάνερα, και όσοι τους γνωρίσετε θα τα έχετε παρατηρήσει και μόνοι σας.
Οι μεν, μας ζηλεύουν διότι είμαστε η πιο αυθεντική έκφραση Ελληνισμού και πατριωτισμού στο νήσι. Μας ζηλεύουν, γιατί η Ιστορία μας είναι συνυφασμένη με την Ιστορία του Έθνους μας και ξεχειλίζει από Ήρωες, που έγιναν θυσία κάνοντας πράξη τις υπέρτατες αξίες και ιδανικά που τους γαλούχισε η ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ. Μας ζηλεύουν γιατί από τότε που ξεκίνησε “ο εχθρός” τους να συλλέγει πρωταθλήματα (βλέπε ’74) με την βοήθεια του Κομμουνιστικού Κόμματος Κύπρου (άλλως Ακέλ), είμαστε οι μόνοι που κατάφεραν να τους υπερνικήσουν και να φτιάξουν τη δική τους δυναστεία. Είναι δύσκολο, το αντιλαμβανόμαστε, να έχει να πανηγυρίσεις έστω ένα δεύτερο συνεχόμενο πρωτάθλημα από τον καιρό του εμφυλίου (βλέπε ’48), από τον καιρό που ο πατέρας σου ήταν μόνο μια ιδέα στο μυαλό του παππού σου και να βλέπεις “τους πρόσφυγες” να κατακτούν 4 συνεχόμενα, 5 σε 6 χρόνια! Μας ζηλεύουν, γιατί όταν πετυχαίναμε τα πρώτα επιτεύγματα του Κυπριακού ποδοσφαίρου κτυπώντας την πόρτα του Champions League, αυτοί μάχονταν για την ..5η θέση με την Νέα Σαλαμίνα. Μας φοβούνται, γιατί αναγνωρίζουν ότι από τον καιρό που συγκροτίσαμε τα κομμάτια μας μετά την εισβολή, έχουν για αντίπαλο την ΑΝΟΡΘΩΣΗ και όχι την αξιολύπητη Ομόνοια. Τους βολεύει να έχουν απέναντι τον “αιώνιο αντίπαλο”, το κόκκινο μισό της Λευκωσίας, για να φανατίζουν πιο εύκολα το δικό τους, το μπλε μισό. Μας φοβούνται, γιατί αναγνωρίζουν ότι όποτε διεκδικήσαμε το πρωτάθλημα οι δυό μας, έχασαν.
Οι άλλοι, δε, ως πιστοί “απόγονοι” του Στάλιν και ταγμένοι “ταξικοί επαναστάτες” προσπαθούν με όσα μέσα προπαγάνδας διαθέτουν, να μετατρέψουν τις κατά κράτος και κατά συρροήν υποταγές στον Φοίνικα τη δεκαετία του ’90, σε σκευωρία “της Δεξιάς”, “του Κεφαλαίου”, “του ιμπεριαλισμού” και όσα άλλα τους φυτεύουν στο νου οι “φωτισμένοι καθοδηγητές” τους στα πασίγνωστα καλοκαιρινά “κάμπινγκ” που παν από μωρά. Μας φοβούνται, γιατί από τότε που ήρθε στο προσκήνιο ο αναμορφωτής Κίκης Κωνσταντίνου, πανηγύρισαν μόλις 4 πρωταθλήματα σε 20 χρόνια. Η παρουσία του μεγάλου μας ήγετη βέβαια τους βόλευε, γιατί μπορούσαν να πορώνουν τα αρνιά τους με σκοτεινά παραμύθια γύρω από το όνομά του. Μας φοβούνται, γιατί όσο είχαν να κάνουν μόνο με τα Αποελάκια, καλά τα κατάφερναν.
Το ιστορικό και συμπαθές Σωματείο του Ολυμπιακού, ίσως να ατύχησε που βρίσκεται στην ίδια πόλη με αυτούς. Συνομιλώντας με Τακτακαλίτες, ξέρω ότι πολλοί τρέφουν συμπάθεια στην ΑΝΟΡΘΩΣΗ και αισθάνονται ότι παριστάνουν το πιόνι των “αιωνίων”. Δεν αντέχουν την εικόνα του φτωχού συγγενή που έχει καταντήσει για πολλά χρόνια η ομάδα τους, όμως απ’ ότι φαίνεται οι διοικούντες του έχουν διαλέξει στρατόπεδο. Ίσως να ξέρουν ότι έχουν πιο πολλά να κερδίσουν από αυτούς, παρά από εμάς.
Είναι λοιπόν φανερό, από πού πηγάζει αυτό το μίσος. Το μίσος που τους κάνει να παραμερίζουν το ενδο-Λευκωσιάτικο “αγεφύρωτο χάσμα”, προκείμενου να υποτάξουν τον Φοίνικα. Μας ζηλεύει ο ένας, γιατί είμαστε ο μεγαλύτερος φόβος του άλλου. Μας φοβάται ο ένας, γιατί δεν τον αφήνουμε μόνο του με τον άλλον. Μας φοβούνται, γιατί μας βλέπουν σαν έναν τρίτο πόλο, τους παρείσακτους που δεν τους αφήνουν να συντηρούν την “αιώνια κόντρα” τους και να μοιράζονται τα λάφυρα του πολέμου. Μας ζηλεύουν, γιατί ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ καταφέραμε τόσα πόλλα και το ξέρουν καλά πως αυτά ήταν μόνο η αρχή. Μας ζηλεύτουν και μας φοβούνται, γιατί είμαστε η ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ και όσα αυτή πρεσβεύει.
Να ξέρετε όμως ότι αυτό που φοβάστε, θα το πάθετε! Ο Φοίνικας είναι εδώ, ενωμένος, αναγεννημένος, παντοδύναμος!
Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΣΑΣ ΞΑΝΑΚΤΥΠΑ!
ΠΑΙΞΤΕ ΓΙΑ ΜΕΝΑ, ΓΙΑ ΤΗ ΦΑΝΕΛΑ, ΓΙΑ ΤΟ ΒΑΡΩΣΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ
ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΣ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ
Ο Γαλαζοαίματος
