Πέρσι ήταν το μεγάλο μας πρόβλημα. Το εύκολο τέρμα. Ήταν περισσότερο ο λόγος που χάσαμε αρκετούς βαθμούς, παρά τα παιδικά λάθη που κάναμε από παιγνίδι σε παιγνίδι. Γιατί και να κάνεις λάθος στην άμυνα, αν δεν έχεις ποιοτική επίθεση, τότε πως να γυρίσεις τα παιγνίδια; Είχαμε και πέρσι ικανούς επιθετικούς. Λαβόρδες Ρέζεκ και Οκκάς σε πρώτο πλάνο. Αλλά δεν είχαμε το κάτι παραπάνω. Εκτός από τον Λαβόρδε αριστερά, στα άκρα είμασταν ακίνδυνοι. Σου έκλειναν καλά τον Λαβόρδε οι αντιπάλοι; Τότε χανόταν η επιθετική σου ανάπτυξη, καθώς δεξιά το πρώτο μισό του πρωταθλήματος είχες ένα μέτριο Ράμος, και το άλλο μισό έναν Ζαιρί που μόνο στο νικηφόρο παιγνίδι με το ΑΠΟΕΛ με 2-0 στο Παπ έδειξε δείγματα του ταλέντου του. Και το πιο σημαντικό πέρσι, δεν είχαμε το δεκάρι που θα σκόραρε ερχόμενος από πίσω. Απλά να αναφέρουμε, ότι πέρσι τις πρώτες τέσσερις αγωνιστικές είχαμε πετύχει τρία τέρματα, ενώ φέτος 11! Δηλαδή, σχεδόν τα τετραπλάσια.
Φέτος έχουμε τον Σπαντάτσιο, που σκόραρε ήδη πέντε τέρματα σε τέσσερις αγώνες και είναι ο πρώτος σκόρερ της ομάδας. Και με τους ακραίους που έχουμε, που ανοίγουν καλά την αντίπαλη άμυνα από τα πλάγια και την κατάλληλη ώρα δίνουν την πάσα μέσα στην περιοχή, θα πετύχει και άλλα. Στο παιγνίδι με την Πάφο, σκόραρε δύο φορές με αυτό τον τρόπο. Στο παιγνίδι με την Δόξα, πάλι το ίδιο. Και χθες, από παράλληλη πάσα του Λαβόρδε πέτυχε το τέταρτό του τέρμα. Είναι ποδοσφαιριστής ο οποίος μυρίζεται το τέρμα και μπορεί να κάνει την κάθετη κίνηση στην αντίπαλη περιοχή, και είναι αυτό που δεν είχαμε πέρσι από τους μέσους μας, για αυτό και είναι σημαντικό που έχουμε αυτή την έξτρα λύση σκοραρίσματος.
Για τους Λαβόρδε και τους Κάλβο, δεν χρειάζεται να πούμε πολλά. Τον Λαβόρδε τον ξέρουμε. Τον Κάλβο τον μάθαμε. Φέτος μπορούμε να χτυπούμε και από τα δύο άκρα. Πέρσι, ιδιαίτερα όταν δεν αγωνιζόταν ο Λαβόρδε, βλέπαμε άλλη ομάδα. Φέτος, το παιγνίδι μας δεν εξαρτάτε μόνο από τον Κολομβιανό, αλλά έχουμε αρκετές επιλογές. Και αυτό είναι το πιο σημαντικό με την μεταγραφή Κάλβο. Που μας δίνει κάτι αντίστοιχο από τα αριστερά στα δεξιά, εκτός φυσικά από την μεγάλη ποιότητά του.
Στο κέντρο της επίθεσης τώρα, ακόμα να δούμε τον ποδοσφαιριστή που ήρθε για να κάνει την διαφορά στην ομάδα, δηλαδή τον Ισραηλίτη Ιτζάκι. Πέντε λεπτά πρόλαβε να αγωνιστεί με την Ένωση, μέχρι που τον έστειλε σπίτι του ο Τράττος, και χάνει και το παιγνίδι με τον Απόλλωνα. Τολμούμε να πούμε όμως, με ότι έχουμε δει στα φιλικά που αγωνίστηκε, ότι πρόκειται για έναν εξαιρετικό ποδοσφαιριστή που πράγματι μπορεί να κάνει την διαφορά, και μπορεί επίσης να αγωνιστεί και στα άκρα όταν χρειαστεί. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό, καθώς πέραν από τους Λαβόρδε και Κάλβο, δεν έχουμε άλλο ακραίο επιθετικό στην ομάδα.
Και όταν χρειαστεί να αγωνιστεί ο Ισραηλίτης στα άκρα της επίθεσης, πρέπει να έχουμε και άλλες αξιόπιστες λύσεις για την κορυφή της επίθεσης. Και για αυτό χαιρόμαστε που βλέπουμε το φορμάρισμα του Ρέζεκ φέτος, που έχει πετύχει τρία τέρματα σε τέσσερις αγώνες. Μάλιστα, τα δύο τελευταία με Δόξα και Αλκή ήταν τέρματα για Όσκαρ. Αν συνεχίσει έτσι, τότε δύσκολα θα χάσει θέση βασικού, ή θα υπάρξει μεγάλη μάχη με τον Ισραηλίτη. Κάτι που μόνο καλό θα κάνει στην ομάδα.
Για το κέντρο της επίθεσης υπάρχει και ο Οκκάς, που σιγά σιγά όμως έρχεται από τον πάγκο και δεν έχει θέση βασικού. Άποψη μας είναι ότι στην ηλικία του και με την εμπειρία που έχει, αυτό είναι το πιο σωστό, καθώς ερχόμενος από τον πάγκο ίσως μπορεί να δώσει περισσότερα. Όπως έκανε και με την Δόξα, που βρήκε κουρασμένους αμυντικούς απέναντί του και έκανε την κούρσα από όπου προήλθε το πρώτο μας τέρμα, αλλά όπως έκανε και με την Αλκή όπου σκόραρε με το πρώτο του άγγιμα αλλά ακυρώθηκε λάθος ως οφσάιντ. Θα υπάρχουν φυσικά τα παιγνίδια που θα αγωνιστεί και βασικός, αλλά με τους υπόλοιπους μεσοεπιθετικούς που έχει η ομάδα, το ιδανικό για τον Οκκά θα ήταν να έρχεται από τον πάγκο όπου μπορεί να δώσει αρκετά παραπάνω.
Για μία θέση στην επίθεση υπάρχει και ο Ρονκάτο, ο οποίος ακόμη δεν πήρε λεπτά συμμετοχής σε αγώνα πρωταθλήματος, καθώς αντιμετώπισε και αυτός πρόβλημα τραυματισμού τις πρώτες αγωνιστικές. Ο άνθρωπος των ντέρμπι πέρσι, αναμένει και αυτός με την σειρά του να αγωνιστεί, αλλά η πολυκοσμία στον επιθετικό χώρο ακόμα δεν του το επέτρεψε αυτό. Ο Βραζιλιάνος είναι ένας ποδοσφαιριστής – στρατιώτης, και μπορεί και αυτός να βοηθήσει με την σειρά του. Το ότι ακόμα δεν έχει λεπτά συμμετοχής, ενώ πέρσι ήταν από τις βασικές επιλογές, δείχνει πόσο πιο ποιοτικοί είμαστε επιθετικά φέτος.
Ακόμη έχει η λίστα όμως. Ο Ρουμάνος Ζούλα, ο οποίος είναι ο μόνος επιθετικός της ομάδας λεγόμενος «πύργος». Με τον τρόπο που παίζουμε, δύσκολα θα έχει θέση βασικού, αλλά είναι ο ποδοσφαιριστής που θα μπει μέσα όταν δεν μένουν αρκετά λεπτά και χρειαζόμαστε τέρμα απέναντι σε πολυπρόσωπη άμυνα. Είμαστε σίγουροι ότι και αυτός θα κληθεί να δώσει λύσεις στην συνέχεια, και μακάρι να δούμε βελτίωση από τον Ρουμάνο γιατί στα λεπτά που αγωνίστηκε δεν κατάφερε να δώσει το κάτι παραπάνω.
Συμπερασματικά, σε σχέση με πέρσι είμαστε πολύ πιο ποιοτικοί στο επιθετικό κομμάτι, κάτι που μας κάνει αισιόδοξους για το υπόλοιπο της χρονιάς. Πέρσι, αν τυχόν και μέναμε πίσω στο σκορ, πολύ δύσκολα θα μπορούσαμε να ανατρέψουμε το παιγνίδι καθώς η επιθετική μας ανάπτυξη ήταν εξαρτημένη από τον Λαβόρδε. Φέτος, υπάρχουν πολύ περισσότερες λύσεις, ενώ έχουμε και πιο εύκολο γκολ. Μπορούμε όμως να βελτιωθούμε ακόμη περισσότερο, γιατί στα παιγνίδια μας μέχρι τώρα σπαταλήσαμε αρκετές προυποθέσεις για τέρμα χωρίς λόγο, ενώ σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει να είμαστε πιο «ψυχροί». Σίγουρα όμως, τα σημάδια είναι ενθαρρυντικά.
