Η μεταγραφή του τον Ιανουάριο, κάθε άλλο παρά άφηνε σύμφωνη την τεχνική ηγεσία που έψαχνε για αριστερό ακραίο επιθετικό που να κάνει τη διαφορά και στην τελική αποκτήθηκε ο Γάλλος (δεξιοπόδαρος), ο οποίος πέραν των άλλων ήταν και ανέτοιμος αφού είχε σχεδόν τρεις μήνες να πάρει αγωνιστικά λεπτά. Στις πρώτες του προπονήσεις έπαθε θλάση και έμεινε εκτός. Όταν επανήλθε, χρησιμοποιήθηκε στον τελευταίο αγώνα του Πάους στον πάγκο μας, με αντίπαλο την ΑΕΚ στο ισόπαλο 2-2, ως αλλαγή. Είχε μάλιστα συμμετοχή στο ένα γκολ.
Με την έλευση του Μιλίνκοβιτς πήρε τις ευκαιρίες του. Ο Ζόραν τον πέρασε ως αλλαγή στο 68′ του αγώνα με το ΑΠΟΕΛ και το μόνο που κατάφερε ήταν να πάρει μια κίτρινη στις καθυστερήσεις. Στο παιχνίδι με τον Άρη παρότι θέλαμε γκολ και είχε μια αλλαγή στο χέρι, δεν τον έριξε στον αγώνα. Με την Ένωση έπαιξε 90 λεπτά και αυτό ήταν “διαβατήριο” για να ξεκινήσει με Ομόνοια στο ΓΣΠ. Αντικαταστάθηκε όμως στο 62′ αφού εκτός από μια καλή ευκαιρία στο πρώτο ημίχρονο, δεν είχε κάτι να επιδείξει αλλά ούτε και αντοχές 90λέπτου.
Στο παιχνίδι με την ΑΕΚ, ο Μιλίνκοβιτς δοκίμασε στο αριστερό άκρο τους Ίσμα, Ντλοβού, Αβραάμ και Μακρή αφήνοντας στον πάγκο τον Γάλλο. Σίγουρα ο Μανζορό δεν φταίει σε τίποτα, αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι η επιπολαιότητα στο μεταγραφικό σχεδιασμό του Γεννάρη, άφησε την ομάδα δίχως αριστεροπόδαρο ακραίο επιθετικό – ως φυσική θέση.
Ο Γάλλος το πιο πιθανό είναι να περάσει και να μην αγγίξει, ωστόσο η περίπτωση του θα μνημονεύεται για χρόνια και θα είναι ένα παράδειγμα προς αποφυγή, πως ο πρώτος και ο τελευταίος λόγος για τις μεταγραφές πρέπει να ανήκει αποκλειστικά στην τεχνική ηγεσία και τον τεχνικό διευθυντή.
