Το δίδαγμα της περσινής χρονιάς είναι ότι οι δανεικοί ποδοσφαιριστές από ομάδες μεγαλύτερου βεληνεκούς, τείνουν να εξελιχθούν σε κατάσταση lose-lose. Κι αυτό διότι όσο καλός/κακός ποδοσφαιριστής ήταν ο Καμίνσκι, ο Εντέ και ο Σαμπάλα, η τιμή αγοράς τους είναι απλησίαστη. Επικεντρώνοντας στην περίπτωση του Βέλγου και χωρίς να υποτιμάται σε καμιά περίπτωση το άπλετο ταλέντο του, μια ορθολογική επιλογή θα ήταν η στροφή προς άλλη κατεύθυνση.
Και αυτό επειδή με το να διατηρεί τρια χρόνια συμβόλαιο με την Άντερλεχτ, θα μας φέρνει από καλοκαίρι-σε-καλοκαίρι στην ίδια θέση, δηλαδή να διαπραγματευόμαστε το δανεισμό του. Είναι δε ένα σενάριο που δε συμφέρει οικονομικά στη Βελγική ομάδα η οποία θα κληθεί να καλύψει μέρος του συμβολαίου ενός ποδοσφαιριστή που δε θα φορά τη φανέλα της.
