Μπήκαμε αισίως στους ρυθμούς του μεγάλου ντέρμπι που σηματοδοτεί το τέλος του πρώτου γύρου κι αντί κάποιοι να βάζουν τη σκέψη μπροστά και τη γλώσσα έπειτα, επιμένουν να δυναμιτίζουν το κλίμα και να καλλιεργούν φανατισμό ανάμεσα στον κόσμο των δυο ομάδων. Έχουν καταντήσει χειρότεροι κι απ’ τους πολιτικούς, οι οποίοι αντί να επικεντρωθούν στα πραγματικά προβλήματα του κόσμου που υποφέρει, επιδίδονται σε άσκοπες κοκορομαχίες όπου δουν μικρόφωνο.
Φυσικά, τίποτα δεν γίνεται τυχαία, ούτε είναι τόσο αφελείς ώστε να οξύνουν τα πνεύματα άνευ λόγου και αιτίας. Όπως ακριβώς και οι πολιτικοί, έτσι και οι παράγοντες των σωματείων, συχνά επιδιώκουν την ένταση, προκειμένου είτε να κρύψουν τις αδυναμίες τους, είτε να επιδιώξουν κέρδη στο άμεσο μέλλον. Στην προκειμένη περίπτωση, η επικοινωνιακή μηχανή των πρωτευουσιάνων επιχειρεί και τα δυο. Συντονισμένα, με ενέργειες, δημοσιεύματα και δηλώσεις, ανεβάζουν το θερμόμετρο, θέλοντας το Σάββατο να επικρατεί εκρηκτική ατμόσφαιρα στο ΓΣΠ.
Τους διαφεύγει ότι εμείς δεν καταλαβαίνουμε από τέτοια. Η Ανόρθωσις έφυγε με πρόκριση μέσα από έδρες και έδρες, όπως το κολαστήριο του Αβνί Ακέρ στην Τουρκία – εκεί όπου οι συμπατριώτες μας δυστυχώς απέτυχαν, από το Γεώργιος Καραϊσκάκης και το χειρότερο ίσως γήπεδο που βρεθήκαμε από πλευράς ατμόσφαιρας, το Γκέρχαρντ Χάναπι της Ραπίντ Βιέννης. Η μόνη τους επιτυχία, είναι ίσως να ασκήσουν πίεση επί των διαιτητών, οι οποίοι – κακά τα ψέματα – δεν θέλουν και πολύ να υποκύψουν, ειδικά στην ομάδα της Λευκωσίας…
Από δικής μας πλευράς, δεν χρειάζονται απαντήσεις σε αυτό το επίπεδο. Ακόμα και με το γελοίο θέμα των εισιτηρίων, στο οποίο ούτε καν η Ομόνοια – που είναι γενικά παραδεχτό ότι μεταφέρει τον περισσότερο κόσμο εκτός έδρας – δεν έκανε πρόβλημα, πολύ ασχοληθήκαμε. Ας μας δώσουν όσα εισιτήρια θέλουν. Κι ας πάρουν στον δεύτερο γύρο όσα επιθυμούν. Σάμπως θα έρθουν;
Είμαστε βέβαιοι ότι μέσα στη βδομάδα θα προκύψουν κι άλλα ζητήματα από πλευράς αντιπάλων. Θα ήταν ανούσιο να τους ακολουθήσουμε. Την ένταση και το φανατισμό, τα επιδιώκουν όσοι αισθάνονται αδύναμοι. Αυτοί που νιώθουν μειονεκτικά στο γήπεδο και θέλουν να μεταφέρουν το παιχνίδι σε άλλα, εξωαγωνιστικά επίπεδα. Όσοι θέλουν να σπρώξουν τον κόσμο τους να λειτουργήσει προς όφελος τους με θεμιτά και αθέμιτα μέσα, αφού έχουν και την ασυλία στις τιμωρίες. Εκείνοι που αναγνωρίζουν την ανωτερότητα του αντιπάλου, κι αφού δεν τον φτάνουν, προσπαθούν να του πριονίσουν τα πόδια. Όλοι όσοι έμαθαν να παίζουν με κτυπήματα κάτω από τη μέση, να βάζουν τους πάντες να δουλεύουν γι’ αυτούς και την ίδια στιγμή να πείθουν ότι είναι… μόνοι εναντίον όλων!
Εμείς θέλουμε το παιχνίδι να κριθεί εντός του αγωνιστικού χώρου. Θεωρούμε ότι η ομάδα μας είναι καλύτερη, χωρίς αυτό να προδικάζει οτιδήποτε. Με τις όποιες συμπτωματικές και μη απουσίες μας, παρά την μειωμένη παρουσία φιλάθλων της Μεγάλης Κυρίας, οφείλουμε να πάμε στη Λευκωσία για άλλο ένα αγώνα, ένα ντέρμπι ενενήντα λεπτών. Να πάρουμε το αποτέλεσμα που θέλουμε κι ας μείνουν οι άλλοι να εισπράξουν ως μπούμερανγκ το πολεμικό κλίμα που έχουν καλλιεργήσει στον κόσμο τους…
