Ένα ολόκληρο καλοκαίρι πήρε στον Τέντ Φαν Λίουεν να τον εντοπίσει αφού την προσοχή μονοπωλούσε η περίπτωση Τονούτσι. Ευτυχώς όμως, όπως δήλωσε (και έδειξε με οπτικοακουστικό υλικό) και ο τεχνικός διευθυντής της ομάδας μας στη γνωστή του ωδή για τον κάθε ποδοσφαιριστή ήταν η αρκούδα που δεν είχαμε προσέξει.
Ο λόγος βέβαια για τον Μάρκους Χόλγκερσον. Είναι γεγονός πως του πήρε χρόνο να βρει τα πατήματα του. Ήταν αναπόφευκτο άλλωστε από τη στιγμή που κατέβηκε στο νησί μόλις λίγες μέρες πριν την έναρξη του πρωταθλήματος.
Γύρω στα μέσα Δεκεμβρίου όμως άρχισε να ανεβάζει ολοένα και περισσότερο στροφές κερδίζοντας σε αρκετές περιπτώσεις τον θαυμασμό των φίλων της ομάδας αφού και η παρουσία του Λαίφη στο πλευρό του προσέδωσε στην άμυνα μας τα χαρακτηριστικά που απουσιάζουν από τον 29χρονο Σουηδό.
Αποκορύφωμα η προχθεσινή του εμφάνιση. Ηγετική φυσιογνωμία στα μετόπισθεν παρά το γεγονός πως δεχθήκαμε 3 τέρματα, πήρε πάνω του αρκετές φάσεις αρχίζοντας παράλληλα το παιχνίδι της ομάδας από πίσω με τις γνωστές κάθετες του προς Μαισουράτζε, Άμπου και σε ορισμένες περιπτώσεις Κάλβο.
Μάλιστα, στο 34′ επιχείρησε για πρώτη φορά κατεβασιά μέχρι και την αντίπαλη περιοχή.Συνδυάστηκε με τον Καταλανό εξτρέμ και ξεκινώντας από την άμυνα του έφτασε μέχρι την μικρή περιοχή του Χιώτη. Αν μάλιστα η σέντρα του Τόνι έβρισκε το κεφάλι του αρκούδα ίσως τώρα να μιλούσαμε και για το 1ο τέρμα του Σουηδού στο πρωτάθλημα.
Στην αμέσως επόμενη φάση, η γρήγορη επιστροφή του (και με δόση τύχης) απέτρεψε το 2-2 αφου το διώξιμο του προ του Τζιμπούρ ήταν σωτήριο.
Αλάνθαστος δεν ήταν, ειδικά στο δεύτερο μέρος που δεχθήκαμε έντονη πίεση μετά το 65′ με την μεσαία γραμμή να μην μπορεί να ωθήσει την ομάδα στην επίθεση. Δεν παραβλέπεται ωστόσο ότι για ένα ποδοσφαιριστή που “δεν κλώθθει” όπως αρκετοί ξερόλες βιάστηκαν να κρίνουν, ο Μάρκους αποτελεί πλέον τον ηγέτη της άμυνας που με τη νεα χρονιά και ένα μόνιμο παρτενέρ μόνο καλύτερος μπορεί να είναι.
