Καθυστέρησα λίγες μέρες, αλλά το μόνο που περίμενα, ήταν να εκτεθούν και άλλο στα μάτια του φίλαθλου κόσμου της Κύπρου.
Όπως και έγινε, αν παρακολουθήσατε τις αντιδράσεις του κόσμου τις τελευταίες μέρες. Αυτό το παραλήρημα των «αντικειμενικών» και αυτών που τάχα μου κόπτονται για τον υγιή αθλητισμό και ειδικότερα στον χώρο του ποδοσφαίρου, δεν έχει προηγούμενο. Χωρίς καθόλου αποτροπιασμό διάφοροι κονδυλοφόροι και μη, προσπαθούν να μας παρουσιάσουν τους θύτες ως θύματα και μάλιστα ταλαιπωρημένα ειδικά από την διαιτησία.
Ονόματα και ομάδες σπιλώνονται και χαρακτηρίζονται καθημερινά από ενόχους και καταδικασμένους με απερίφραστα ψεύδη, τα οποία έχουν ως στόχο να διαμορφώσουν μια λανθασμένη κοινή γνώμη προς όφελος ορισμένων. Αλήθεια η προσπάθεια χειραγώγησης του πλήθους με ψεύδη, δεν αποτελεί αδίκημα; Δεν θα έπρεπε να επέμβει αυτεπάγγελτα κάποιος εισαγγελέας; Αλήθεια όλη αυτή η κατάσταση δεν είναι ακόμα μια αφορμή για να προαχθεί η βία; Δημόσια απείλησαν διαιτητές και η δικαιοσύνη μόκο..
Μα τι λέω; Φυσικά και έχω δίκιο, αλλά θα μπορούσα να το βρω μονάχα σε μια χώρα που λειτουργούν οι νόμοι, και όχι στο Κυπριστάν όπου ο κάθε αρχιπροπαγανδιστής διοικεί και ποδοσφαιρική ομάδα. Σε μια χώρα που ο θύτης βαπτίζεται θύμα την επομένη του εγκλήματος από 2-3 πρωτοσέλιδα, και ζητάει και τα ρέστα από πάνω. Έτσι έμαθαν εκεί στην Λευκωσία. Αλλά αφού ελέγχουν τους πάντες και τα πάντα –αποδεικνύετε και από τον μη ορισμό Δημητρίου το περασμένο Σαββατοκύριακο- ποιος να γράψει κάτι εναντίον τους; Κανείς!
Αν γράψουν, την επομένη θα ψάχνουν δουλεία.
