Απέναντι στον πρωτοπόρο του πρωταθλήματος, η αποδεκατισμένη Ανόρθωση ηττήθηκε με ένα γκολ από το σημείο του πέναλτι και ένα γκολ στις καθυστερήσεις με ότι κι αν αυτό συνεπάγεται. Για άλλη μια φορά θα μείνουμε με την απορία του πως θα διαχειριζόμαστε το παιχνίδι, το πρωτάθλημα, αλλά και ολόκληρη την χρονιά αν αυτή η ομάδα είχε την πολυτέλεια να αναπληρώνει τις απώλειες λόγω καρτών και τραυματισμών.
Ασύνδετες οι γραμμές λόγω της απουσίας Λαϊφη, σχεδόν ακίνδυνοι επιθετικά χωρίς τους πρώτους σκόρερ Ιακοβένκο-Μακρή και έλλειψη δημιουργικότητας χωρίς τον φορμαρισμένο Αβραάμ, αλλά και τον πάντα απρόβλεπτο για τους αντίπαλους Κάλβο. Τα δεδομένα όμως είναι εκεί και κανείς από το οικοδόμημα της Ανόρθωσης δεν φταίει για το συρρικνωμένο ρόστερ και την αδυναμία οικονομικών υπερβάσεων για μεταγραφές. Τα ελατήρια βρίσκονται στο παρελθόν και δυστυχώς δε μπορούμε να τα διαγράψουμε με μια μονοκοντυλιά. Μπορούμε όμως παιχνίδι-με-παιχνίδι να στηρίξουμε την ομάδα ώστε να υλοποιήσει τους δύο στόχους που είναι το Ευρωπαϊκό εισιτήριο και το κύπελλο, ξεκινώντας (εκ νέου) από την ερχόμενη Τετάρτη.
