Η στήλη στέλνει τις καλημέρες της σε όλο τον κόσμο, αλλά ιδιαίτερα στον προπονητή της ομάδας μας, Ρόνι Λεύι. Ο Ισραηλινός τεχνικός τόλμησε στο χθεσινό παιχνίδι και πέτυχε. Είναι ίσως η πρώτη φορά στον ένα και πλέον χρόνο παρουσίας του στη Μεγάλη Κυρία, που βλέπουμε τον κ. Λεύι να παίρνει ρίσκο από την αρχή του αγώνα!
Την περασμένη βδομάδα, η στήλη προβληματιζόταν, μήπως το 4-2-4 (ή μια παραλλαγή του) ταιριάζει περισσότερο στην Ανόρθωση με το σημερινό δυναμικό, κόντρα σε πιο αδύνατους αντιπάλους. Το ζητούμενο, ήταν οι… ψυχοφθόρες εμφανίσεις των τελευταίων βδομάδων με ομάδες του τρίτου ομίλου να λάβουν τέλος κι επιτέλους να κερδίσουμε και μια φορά… ξέγνοιαστοι! Φαίνεται ότι ο κ. Λεύι μας διαβάζει και… βαρέθηκε την γκρίνια μας. Δεν εξηγείται αλλιώς!
Κλειδί για την εφαρμογή του χθεσινού πλάνου του προπονητή μας, ήταν η οπισθοχώρηση του Σπαντάτσιο. Παίζοντας στον χώρο του κέντρου, δίπλα από το μοναδικό αμυντικό χαφ, περνούσαν απ’ τα πόδια του οι περισσότερες μπάλες. Έχοντας κάθε φορά τουλάχιστον τέσσερις επιλογές, από τους ποδοσφαιριστές που βρίσκονταν μπροστά του, ο αντίπαλος δεν ήξερε ποιο να πρωτομαρκάρει. Παρόλο που σε αρκετές περιπτώσεις – ειδικά στο πρώτο μισάωρο – οι παίχτες ήταν στατικοί, αν και ο Ρέζεκ δεν βολευόταν στο δεξί αρχικά και στο αριστερό αργότερα άκρο, παρά την παρακράτηση της μπάλας που έκανε σε κάποια σημεία ο Βραζιλιάνος χαφ, το πλάνο τελικά δούλεψε. Με παίχτη λιγότερο στον χώρο του κέντρου, η ομάδα μας είχε τον ουσιαστικό έλεγχο εκεί, ενώ ταυτόχρονα γινόταν επικίνδυνη, είτε με διαγώνιες μπαλιές στα άκρα, είτε με κάθετες στον άξονα.
Ο προβληματισμός που προκύπτει, είναι από την συμπεριφορά της άμυνας, η οποία έμοιαζε με παιδική αλάνα. Ο ένας μήνας απουσίας του Ζόρζ προφανώς επηρέασε τον ποδοσφαιριστή, φάνηκε όμως ότι με τον Ίλιτς κάπου δεν τα “βρίσκουν” ως δίδυμο. Ενθαρρυντικό το ότι ο Κόλιν μπορεί τελικά να αποτελέσει μια λύση για το δεξί άκρο, την αποτελεσματικότητα της οποίας θα καθορίσει βέβαια ο χρόνος, αν και εφόσον αυτή εφαρμοστεί εκ νέου.
Αυτό που είδαμε πάντως χθες ήταν ευχάριστο. Ένα προπονητή που δεν φημίζεται για τις… αλλαγές σε πρόσωπα και καταστάσεις, να ανακατεύει σε σημείο υπερβολής την τράπουλα. Να αλλάζει θέσεις σε ποδοσφαιριστές, πρόσωπα στην εντεκάδα, αλλά και το ίδιο το σύστημα με το οποίο αγωνίζεται, προσαρμοζόμενος στο υλικό που έχει στη διάθεσή του. Έβαλε φαντασία στο παιχνίδι της ομάδας και ο κόσμος τον αντάμειψε με θερμό χειροκρότημα. Είναι ένα γεγονός που μας αφήνει μια επιπλέον νότα αισιοδοξίας για τη συνέχεια. Κανείς δεν είναι τέλειος άλλωστε, οφείλουμε όλοι να μαθαίνουμε από τα λάθη μας και προπαντός να βελτιωνόμαστε…
